یادداشت شماره ۱۲۹۵
فلک با اهل معنی خود بکین است
نه بر من میرود این ظلم تنها
دل ریشم ازو مرهم طلب کرد
مر او داغی نهادش بی محابا
مگر کار دل از مرهم گذشتست
بداغش میکند اکنون مداوا
ندانم چرخ را با ما چه کینست
مگر با زهره بگرفته است مارا
دیوان جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی به تصحیح و حواشی دستگردی، صفحه ۲۶.
@barebaaghedaanesh
