بهره‌وری؛ مسیر نجات اقتصاد ایران اقتصاد ایران سال‌هاست که به شدت به نفت خام وابسته است و این وابستگی نه تنها بهره‌وری را افزایش نداده، بلکه فرصت‌های توسعه دیگر بخش‌های اقتصادی را نیز محدود کرده است. در سال‌های اخیر، رشد اقتصادی کشور به حدود ۲ تا ۳ درصد کاهش یافته و نمی‌تواند به تنهایی بر پایه درآمد نفتی باشد. همچنین، کمبود تعاملات بین‌المللی به دلیل تحریم‌ها و موانع سیاسی مانع از بهره‌مندی ایران از فناوری‌های پیشرفته شده است. در این راستا، مفهوم سرریزهای بهره‌وری می‌تواند به عنوان یک راه‌حل مؤثر برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور عمل کند. این سرریزها به فرآیندی اشاره دارند که در آن صنایع داخلی از طریق تعامل با صنایع پیشرفته‌تر، دانش، فناوری و مهارت‌های جهانی را جذب کرده و بهره‌وری خود را افزایش می‌دهند. کشورهایی مانند چین، هند و ویتنام نشان داده‌اند که چگونه با پیوستن به زنجیره‌های تأمین جهانی و همکاری با شرکت‌های چندملیتی، توانسته‌اند شکاف بهره‌وری خود را کاهش دهند. برای ایران، صنایع کلیدی مانند پتروشیمی، فناوری اطلاعات و انرژی‌های تجدیدپذیر می‌توانند نقش مهمی در جذب این سرریزها ایفا کنند. بنابراین، تعامل با بازارهای جهانی و ایجاد ثبات اقتصادی ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای دستیابی به رشد پایدار و خروج از وابستگی به نفت به شمار می‌رود. این تغییرات، اگرچه چالش‌برانگیز هستند، اما تنها راه برای بهبود وضعیت اقتصادی و افزایش بهره‌وری در کشور به شمار می‌روند.