بیانیه انجمن علمی روان‌پزشکان ایران در نقد و رد نگاه سیاسی، ابزاری و کاریکاتوری به خدمات سلامت روان پیرامون «کلینیک» «ترک» بی‌حجابی انجمن علمی روان‌پزشکان ایران نگرانی عمیق خود را نسبت به استفاده‌ی ابزاری، سیاست‌زده، و کاریکاتوری از روان‌پزشکی، روان‌شناسی و خدمات سلامت روان توسط بخش‌ کوچکی از حاکمیت اعلام می‌دارد. ایجاد کلینیک موسوم به "ترک بی‌حجابی" با هدف درمان روان‌شناختی، و اقدامی تربیتی علیه بی‌حجابی، ضمن آنکه هیچ پایه‌ی علمی ندارد، موجب نگاهی تحقیرآمیز و تنبیهی به سبک زندگی متفاوت شهروندان خواهد بود، و اساسا تناسبی با اخلاق نیز ندارد. این‌گونه اقدام‌ها، نه تنها اهداف مبتکران آن‌ها را محقق نمی‌کند، بلکه تضعیف جایگاه دانش روان‌شناسی، و روان‌‌پزشکی، انگ‌زایی و حتی نگرش منفی به حجاب در جامعه را باعث می‌شود. در مدت کوتاهی که از طرح این مساله می‌گذرد، شاهد چند مصاحبه از مدیران نهاد مجری بوده‌ایم، که دلالتی روشن بر غیر کارشناسی، شتاب‌زده، سطحی و سیاسی بودن این روش چون بسیاری روش‌های پیشین است. بد نیست مدیران ارشد کشور یک‌بار دست‌کم پیش از ارائه‌‌ی چنین طرح‌هایی به کارنامه‌ی سالیان سال خود، و نهادهایی که آن را نمایندگی می‌کنند بنگرند، و ثمربخشی شیوه‌های مشابه را در برابر هزینه‌های مادی، و معنوی که از جیب مردم، و به قیمت کاهش همبستگی ملی، نزول سرمایه‌ی اجتماعی، و افزایش نفرت، نفاق، و تنازل اخلاقی در جامعه بر کشور تحمیل کرده‌اند بسنجند. در این راستا به‌کارگیری مفاهیم و واژگان علمی با این قبیل اهداف، آن هم به شکل تحریف‌شده و برای توجیه رفتارهایی که ارتباطی با اصول و آداب دانشگاهی ندارد، نوعی ابتذال است که نه تنها ارزش و معنای دانش را تخریب می‌کند، بلکه دانش و تلاش‌های علمی را به ابزاری بی‌ارزش برای مدیریت سلیقه‌ای سبک زندگی شهروندان تنزل می‌دهد.استفاده‌ی کاریکاتوری از شبه‌خدمات سلامت روان نباید وسیله‌ای برای پیشبرد اهداف مقطعی برخی گروه‌های سیاسی قرار گیرد. در همین راستا، از دولت محترم که از طرف مبتکران این روش ادعا شده سفارش‌دهنده‌ی این شیوه بوده، انتظار می‌رود به‌روشنی مخالفت خود را با این سیاق شیوه‌های نخ‌نما شده، و آزموده‌های تکراری نشان دهد، و در عوض متناسب با نگاهی که رییس جمهور محترم در اعتنا به دانش و شواهد علمی دارند، نگرشی علمی و غیرسیاسی به موضوعات اجتماعی و حوزه‌ی سلامت روان پیشه کنند، و البته ضمن خاتمه دادن به این شیوه رفتارهای دانش‌ستیز، در عوض به متخصصان این عرصه اجازه دهند تا در چارچوبی علمی و به‌دور از فشارهای سیاسی و ایدئولوژیک به درد‌های جامعه بپردازند. .