«در شعر نزار قبانی، ادبیات شکست و برهنگی ظهور پیدا کرد و در شعر سمیح القاسم و محمود درویش، رد کردن تمام ارزش‌های جامعۀ اسلامی به وضوح دیده می‌شود. در این فضای مسموم، شاعرانی مانند صلاح عبدالصبور ظهور کردند که لوئیس عوض، کاهن بزرگ، او را به عنوان امیر شاعران شعوبی معرفی کرد! این حرکت با حمایت شرق‌شناسان و افرادی چون ژاک برک، سعید عقل و یوسف خال تقویت شد تا جایی که یک رساله دکتری در دانشگاه لبنان درباره توسعه مفهوم عشق و زن در شعر نزار قبانی ارائه شد و مفاهیم برهنگی جنسی در مطالعات دانشگاهی رواج یافت. همچنین رساله‌ای از ادونیس درباره شعوبیت عربی وجود دارد که به خدمت مذهب ملی‌گرایان سوری درآمده و ده‌ها نفر را به خود جذب کرده است؛ از جمله غاده السمان که بسیاری دیگر نیز از سبک گستاخانۀ او پیروی کردند، مانند جاذبية صدقی و دیگران.» أعلام وأقزام في ميزان الإسلام، سید حسین العفاني