🔹نفوذ تفکر برائتی اخباری در هیئتها و فضای مجازی
✍مهدی مسائلی
در سالهای اخیر شاهد پررنگ شدن تبلیغات مذهبی جوانانی هستیم که بر اساس روش تبلیغ مذهبی، برائتی اخباری نامیده میشوند. این جوانان معمولا تحصیلات دینی به صورت حوزوی یا دانشگاهی ندارند و رویکرد فکریشان بیشتر تحت تأثیر بعضی از هیئتها یا گروههای مجازی است. مداحان بیشترین تأثیرگذاری را بر این قشر دارند و بعضی از آنها چنین تفکراتی را در هیئتها تبلیغ میکنند. بعضی از منبریون نیز در ترویج این افکار کوشا هستند.
تعبیر برائتی عنوانی است که آنها برای تمایز خود از دیگران به کار میبرند و از نگاهشان یک وصف پسندیده و هویتساز به شمار میآید. ولی تعبیر اخباری، عنوانی مطابق با سلوک دینی آنهاست که آن را کمتر به کار میبرند. در ادامه نقدی کوتاه بر این دو عنوان خواهیم داشت:
۱. عنوان برائتی: هویت برائتی این افراد صورتی تاریخی دارد و تنها در مواجهه با موضوع خلافت و امامت در صدر اسلام تعریف شده است. برایناساس، تقابل حق و باطل در روزگار کنونی، به اختلاف و قضاوت تاریخی و فرقهای منحصر میشود و مسلمانانِ اهلسنت، ازآنجهت که نگاهی متفاوت به وقایعِ صدر اسلام دارند، بهعنوان دشمنِ اصلی شیعه معرفی میشوند. به دیگر سخن، در این نگاه، مخالفان ولایت در زمان حاضر فقط مسلمانانِ سنی هستند که به موضوع امامت اهلبیت(ع) اعتقادی ندارند؛ اما سلطهگران جهانی یا صهیونیستها دشمن ولایت بهحساب نمیآیند؛ زیرا هیچ اظهارنظری دربارهٔ مباحث تاریخی صدر اسلام ندارند. مواضع این جریان در برابر اتفاقات جنگ اخیر غزه جنبههایی از این تفکر را آشکار کرد. در کنار سکوت بسیاری از این افراد در برابر جنایتهای صورت گرفته، بعضی از آنها فقط از جهات انسانی با جنایات صهیونیستها مخالفت کردند، و بُعدِ برائتی این تفکر نتوانست موضعگیری آنها را در قبال این وقایع رقم بزند بلکه حتی به تولید شبهاتی دربارهٔ رویکرد مذهبی مردم غزه نیز پرداختند.
حقیقت اینکه برائت یکی از فروع مهم دینی است اما نه برائتی که براساس تعصب مذهبی شکل گرفته است و افراد را از نگاه به واقعیت حق و باطل در زمان کنونی دور میکند. در واقع این برائت همان برائتی است که یهود و مسیحیت نسبت به یکدیگر داشتند و هرکدام بهشت را اختصاصی خودشان میدانستند اما قرآن با نفی آن، بر ملاکهای حقیقی تبعیت از حق و اجتناب از باطل تأکید میکند. از این گذشته، تبری از باطل مقدمهای برای اثبات حق و سلوک الهی است، اگر نفی و سلب در دین آنقدر برجسته شود که جای اثبات دین را بگیرد، خود یک انحراف به شمار میآید. همچنین در رویکرد این جریان عمل به تبری فقط در بدگویی از افراد حقیقت پیدا میکند، و نفی صفات و افعال و روشهای باطل در آن محوریت ندارد،این موضوع دو معضل دینی را ایجاد میکند:
اول: تبری را تبدیل به توهین و دشنامگویی نسبت به افراد مورد احترام مذاهب و ادیان دیگر میکند، و خشونت گفتاری در دینداری پررنگ میشود.
دوم: تبری نمیتواند فرهنگساز باشد و به صورت عَمَلی تأثیری در تربیت دینی ندارد.
از جهتی دیگر، از آنجا که هویت برائتی این افراد با بود و نبودِ عنوان مذهب گره خورده است، گمان میکنند که با افراط در شعائر و مناسک مذهبی، حضور مذهب را در زندگی اجتماعی تقویت و پررنگ میکنند. از این جهت دستورات دینی و مناسک عبادی اسلام در دینداری این افراد ظهور و جلوه کمتری پیدا میکند.
۲. سلوک اخباری: اخباریون جریانی در شیعه بودند که تنها منبع دستیابی به احکام دینی را مراجعه به روایات امامان(ع) میدانستند و استنباطهای اجتهادی را نمیپذیرفتند. فارغ از نقدها نسبت به اخباریون، آنها در گذشته جریانی عالمانه بودند که آگاهی کافی نسبت به علوم دینی و مبادی آن داشتند، ولی سلوک اخباری که در هیئتها یا فضای مجازی ترویج میشود، در واقع فاصله گفتن از علما و برداشتهای تخصصی با توهم تبعیت مستقیم از اهلبیت(ع) است. این موضوع انحرافات زیر در پی دارد:
- ناکافی بودن اطلاعات آنها درباره اسناد روایات موجب تمسک به احادیث نامعتبر میشود. ضعف در فهم روایی و عدم تتبع نیز این انحراف را دوچندان میکند.
- آنها هر نقل روایی را خود اهلبیت(ع) تلقی میکنند و کسانی که نظر متفاوت با برداشت روایی آنها دارند، به مخالفت با اهلبیت(ع) متهم میکنند.
- مرجعیت گریزی و نفی مراجعه به عالمان چالش دیگری است که این تفکر ایجاد میکند. همراهی با علما و مدح آنان نیز در حیطهای است که با اندیشههای آنان زاویه ندارند. به تعبیر دیگر از علما به مؤید نظراتشان استفاده میکنند.
در مجموع، اکنون رویکرد برائتی اخباری، سلوکی برای گسترش افراطگری در شیعه است که بسیاری از جوانان پرشور و علاقهمند به اهلبیت(ع) درگیر آن شدهاند و توسط بعضی مداحان، فعالان فضای مجازی و حتی شخصیتهای ورزشی ترویج میشود.
.....
@azadpajooh
@okhowahmag