⭕️پرونده ویژه
#جشنواره_فیلم_فجر_35 |پایانی
⭕️من فیلم می سازم پس هستم!
✍ #محمدصادق_باطنی |
#حسین_خداپرست🔷۳۵امین جشنواره فیلم فجر هم با همه بیش و کمهایش به پایان رسید و مشتِ یک سال تلاش سینمای ایران برای مخاطبان باز شد. مطمئنا در ایام جشنواره نمی شود بیشتر از مرور کلیات آثار به نقد عمیقتری نسبت به آنها دست یافت، بلکه پس از ایام جشنواره تازه عرصه برای نقد تخصصی ترِ آثار مهیا می شود. ما هم در مدرسه هنر و رسانه آینه تلاش کردیم تا همزمان با ایام جشنواره، به اندازه بضاعت خودمان به نقد تخصصی آثار جشنواره بپردازیم و در این بین، درباره ۵۰ اثر از آثار جشنواره نوشتیم و هر کدام
را از ابعاد مختلف فنی و محتوایی برای مخاطبان عزیز مدرسه آینه شکافتیم. در همین راستا تلاش داریم تا در طول سال یادداشتهایی تجمعی پیرامون مهمترین نقاط قوت و ضعف سینمای ایران برای شما آماده کنیم و همچنین فیلمهای جشنواره
را همزمان با ایام اکران بیشتر و دقیقتر واکاوی کنیم.
🔶به عنوان آخرین مقدمه، یکی از مشکلاتی که به نظر می رسد سینمای ایران به شدت با آن مواجه است مسئله ای است به نام «فیلمسازی برای فیلمسازی»؛ امری که روی دیگر سکه آن برمیگردد به «کمبود مسئله و دغدغه» در میان فیلمسازان ایرانی. در این میان از یک سو با فیلمسازهایی جوان مواجهیم که گویا فیلم ساختن بخشی از فخرفروشی شان به همکلاسیها و فامیلهایشان است و بزرگترین موفقیتشان این است که فیلمی از آنها در جشنواره فجر روی پرده برای مردم و کارشناسان به تصویر در بیاید. این فیلمسازان که معمولا اسمشان
را فقط یک بار، آن هم در بخش فیلمهای اول جشنواره فجر می شنویم رزومه اول و آخر زندگی شان همین فیلمی است که یک بار در جشنواره داشته اند و لاغیر. این امر از فیلمشان هم پیداست. فیلمی که برای هزارمین بار به دنبال کشف روابط انسانی ساخته شده و هیچ برتری ای نه در فرم و محتوا نسبت به آثار مشابه خود ندارد و از همه مهمتر اینکه هیچ پاسخ قانع کننده ای به این سوال مهم در انتهای اثر به
تو نمی دهد که: «که چی؟!»
🔷دسته دیگری از فیلمسازان، افراد صاحب نام و مشهوری هستند که دیگر اسمشان به یک برند تبدیل شده و دل هر سرمایه گذارِ غیرمتخصصی
را برای شل کردن کیسه می لرزاند. افرادی که مهمترین دلیلشان برای فیلمسازی اثبات زنده بودنشان است؛ اینکه هنوز زنده اند و هنوز می توانند فیلم بسازند و هنوز می توانند جیب سرمایه گذاران
را با همراهی تهیه کنندگان فرصت طلب تیغ بزنند. این می شود که مواجه می شویم با انبوه فیلمهایی از فیلمسازان به نام که نه سری دارند و نه تهی. و بسیار عجیب است که این کارگردان مشهور چگونه به ساختن چنین فیلم سخیفی دست زده و تنها پاسخی که می یابی یکی از همین دو علت سرنوشت ساز است: «پول»، «ابراز وجود».
🔶در این میان حقیقتا یافتن فیلمهایی که فیلمسازشان صاحب مسئله ای بوده و در انتهای اثرش می شود فیلمش
را به کسی هدیه کرد، حقیقتا برایت ارزشمند قابل تقدیر می شود. بهتر است مسئولینی که از ترویج یک روحیه در میان فیلمسازان دم می زنند، به جای داد زدن، فکری کنند برای القای مسائل مهم کشور عزیزمان به فیلمسازان، که تا آن زمان هر گونه سرمایه گذاری روی این سینمای ناامیدکننده فقط ضرر است و خسران.
✅نقد آثار دو روز پایانی جشنواره:
#21_روز_بعد،
#رهایی_از_بهشت،
#کویرس_وطن_کوچک_من،
#فصل_نرگس،
#یادم_تو_را_فراموش،
#ترومای_سرخ و
#ایستگاه_اتمسفر در سایت آینه:
➡️ goo.gl/WrZ8rx============================
✅معرفی فیلمهای
#جشنواره_فجر هر روز در
#آینه➕ telegram.me/joinchat/AukODDv0hBFKAc8wOeb0bg============================