⭕️ تاملی بر بی توجهی توجیه ناپذیرِ «سینمای ما بزرگترها» به یکی از مهمترین مخاطبانش
🎥می خواهم سر به تنِ دهه هشتادی ها نباشد!
✍️ #محمد_صادق_باطنی🔷 نوجوانی سن بلوغ است؛ سن بزرگترین تحولات در زندگی انسان؛ سن تلاش برای یافتن مهمترین سوالات زندگی؛ سن بحران هویت؛ سن پرسیدن این سوال از خود که «من کیستم؟». اگر نوجوان در این سن، پاسخ مناسبی برای این سوالات پیدا نکند، بسیار بعید است که در سنی بالاتر بتواند راه را از چاه تشخیص بدهد.
از سوی دیگر، اساسا نوجوان به دنبال سرگرمی است و در این دوران، مهمترین ابزار او برای یافتن این سرگرمی رسانه هاست. در این میان همواره سینما یکی از مهمترین ابزارهای رسانه ای برای جذب مخاطبان نوجوان بوده است. سینمایی که رویا می سازد، همذات پنداری بر می انگیزد و نخستین بذر باورهای ریشه دار را در بطن آدمی می نشاند.
🔶«
هری پاتر» که هنوز با گذشت چند سال از توزیع آخرین رمان و اکران آخرین قسمت از فیلمش طرفداران بسیاری دارد و در نظرسنجی ها، محبوب ترین رمان نوجوان جهان شمرده می شود. داستان این مجموعه، داستان پرتکرار آخرالزمان است، آخرالزمانی که جادوی سیاه برپا کرده و به رهبری ولدمورت و مرگ خواران می خواهد انسانها و سایر جادوگران را به نیستی هدایت کند و خود در رأس هدایت عالم قرار گیرد. این وسط صرفا یک «نوجوان» می تواند از پسِ ولدمورت بر بیاید. نوجوانی به نام
هری پاتر که وظیفه نجات دنیا بر گردنش قرار می گیرد و همچون یک قهرمان با تحمل رنجهای فراوان این بارِ سنگین را با موفقیت حمل می کند.
🔷نکته بسیار مهم فیلم«
#21_روز_بعد» قرار دادن نوجوان فیلم در جایگاه یک «قهرمان» است، قهرمانی که آرزوهایی بزرگ در سر دارد و همه تلاشش این است که خانواده اش را از بند مشکلات برهاند. فیلمی که مطالعه آن می تواند مسیری درست را پیش پای فیلمسازانی بگذارد که می خواهند به «دوران مهم نوجوانی» توجه بیشتری داشته باشند.
⭕️متن کامل این یادداشت را در سایت آینه بخوانید:
➡️ goo.gl/DuM5Cf#نقد_و_مقاله#نقد_سینمای_نوجوان#هری_پاتر#بیست_و_یک_روز_بعد===============================
✅نقد آثار روز سینمای ایران و جهان در
#مدرسه_آینه:
🚩 telegram.me/joinchat/AukODDv0hBFKAc8wOeb0bg===============================