هنگامی که یک شاعر مبارز امریکایی برای انتفاضه فلسطین(انتفاضه اول. ۱۹۸۷) می‌سراید. مریلین جین باک انتفاضه داوود پسر اسرائیل جالوت را کشت خندید از این که با این کوچکی بتواند کسی به این بزرگی را بشکند خانه جالوت را گرفت پا در کفش‌هایش کرد بر سفره‌اش نشست و غذا خورد داوود پسر اسرائیل، خود جالوت شد حریص، نوازندهٔ‌چنگ‌، بی‌رحم و تحقیر کرد مردمانِ همیشهٔ زیتون‌زاران و صحرا را آنان که فقط به یاد می آوردند او پسر کوچکی بوده است. و او فراموش کرد دختران و پسران فلسطین را. از یاد مبر که یک پاره سنگ فقط یک پاره سنگ نیست در آوار خانه‌هایشان افتاده موشک و بمب می شود پایداری زوزه‌کشان برانگیزندهٔ توفان رهایی. #شعر_آمریکا #مریلین_باک #شعر_ترجمه #مریلین_جین_باک شاعر، تصویر(vision) جالب اما تلخ و ویرانگری دیده که در بند آخر توصیفش کرده است؛ سنگ‌ِ آوارها به موشک تبدیل شده است و . . .