مریلین باک دوش‌های شبانه  ۱۹۹۷ پانزده سال پیش در انتظار بامداد حمام کردم حالا بعد از فروافتادن خورشید بر لبهٔ جهان با شتاب زیر دوش می‌روم جایی که آب می‌پاشد بر دیوار‌های حکاکی شده با اشک‌ و آه زندانیان گریزان از چشم حکومت می‌لغزم در امن و امان  تنها و تعمیدی روزِ خیس خورده در ماتم را حافظه می‌شوید گرداب‌وار روح من می‌چرخد فردا در چشم‌هایش نومیدی را درون چاه دیروز می‌اندازد. #شعر_آمریکا #مریلین_باک #شعر_ترجمه #مریلین_جین_باک