↩️ پرستش ایزدان با پاسداشت زیست‌بوم

💠 یک زرتشتی هنگامی که به چِهر (طبیعت) می‌نگرد، یکسره اَمشاسپَندان و ایزدان را می‌بیند. او هنگامی که به زمین می‌نگرد، سِپَندارمَذ را می‌بیند.‌‌ هنگامی که می‌بیند آب‌ها چگونه بر روی زمین روان اند و در‌ کنارشان گیاهان روییده اند، خرداد و اَمُرداد را می‌بیند.

💠 یک زرتشتی آلوده کردن و هدر دادن آب را بی‌آزرمی (بی‌حرمتی) به خرداد امشاسپند، بیهوده چیدن و از میان بردن گیاهان را بی‌آزرمی به امرداد امشاسپند،‌ و رها کردن زباله بر روی زمین را بی‌آزرمی به سپندارمذ امشاسپند می‌داند. او آزار رساندن و همچنین نگهداری به شیوه‌ی نادرست از جانوران را هم هرگز‌ برنمی‌تابد؛ زیرا این کنش نیز بی‌آزرمی به بهمن امشاسپند است. رنجش‌آوری هدر دادن آب، آلودن خاک، بیهوده چیدن گیاهان و بیهوده کُشتن جانوران در نگاه یک زرتشتی، کمتر از رنجش‌آوری آتش زدن اوستا به پیش چشمان او نیست!

💠 خورشید در اندیشه‌ی زرتشتیان یک ایزد است؛ ماه نیز، زمین نیز، آسمان نیز، آب نیز، باران نیز و هر آن پدیده‌ی نیک دیگر در چهر نیز. پس یک زرتشتی ستایشگر و پرستنده‌ی همه‌ی آنهاست. چه، زیست‌بوم را پاس داشتن و چهر را پاییدن، خویشکاری (وظیفه‌ی) دینی هر زرتشتی‌ست.

💠 کسی که به این پُرسِمان (مسئله) ها بی‌نگرش و بی‌تفاوت باشد، هرگز بخت زرتشتی بودن را نخواهد داشت. پس اگر تا کنون از دیدن آلودگی زیست‌بوم، از میان رفتن جنگل‌ها، خشک شدن دریاچه‌ها و رودها، آزار جانوران و بسی رویدادهای دیگر که مردمان در جهان امروز شوربختانه به دیدنشان خو گرفته اند، رنجوده نشده اید، نمی‌توان شما‌ را به‌راستی یک زرتشتی دانست؛ مگر آنکه از همین اکنون به ویرایش منش خویش بپردازید.

✍ بهدین تیرداد نیک اندیش

🔥 @AshemVohu2581 🔥