مدرسه مطالعات بینا‌رشته‌ای هنر

✅ ترجمه اشتباه یک لغت و تاثیر آن بر مجسمه حضرت موسی اثر میکل آنژ

بی‌گمان از گذشته‌های دور تا به امروز کشیدن نقاشی و ساخت تمثال از شخصیت‌های کتاب مقدس امری مرسوم بوده است. تمثال داوود نبی، حضرت عیسی، مریم مقدس و... در این میان حضرت موسی نیز از این رسم بی‌بهره نمانده است.
یکی از مجسمه‌های معروف حضرت موسی ساخته‌ٔ "میکل‌آنژ" در سال‌های ۱۵۱۳ تا ۱۵۱۵ میلادی می‌باشد. جنس این مجسمه از مرمر است و در کلیسای «سن‌ پیترو» در شهر تاریخی رم قرار دارد.
نکته مهم و قابل ذکر در مورد این مجسمه و برخی دیگر از تمثال‌های مربوط به حضرت موسی وجود دو شاخ بر روی سر ایشان است!
علت این امر بنا به گفته محققین، ترجمه اشتباه کتاب مقدس از عبری به زبان لاتین در ترجمه #ولگات است. در این کتاب، مترجم وقتی به آیه ۲۹، باب ۳۴ از کتاب خروج رسید که گفته بود:
«وقتی موسی با دو لوح سنگی از کوه سینا فرود آمد، شعاع‌های نور از چهرۀ موسی قابل مشاهده بود...»
از کلمه عبری که دارای دو معنا بود، «شعاع» و «شاخ»، به اشتباه معنای شاخ را برداشت کرد! چرا که مترجم مسیحی ولگات (جروم) گمان می‌کرد جز مسیح کسی هاله‌ٔ نور در اطراف سرش نداشته است؛ لذا آن آیه را به لاتین اشتباه ترجمه کرد و همین ترجمه نادرست بر هنر دوره رنسانس موثر افتاد.
منبع: #اندیشکده_مطالعات_یهود

🇮🇷 @linguiran

حتمن در این چند روز درباره نقش برجسته مکشوفه در رسانه‌ها دیده و شنیده‌اید. تصمیم گرفتم براساس اطلاعات منتشر شده درباره آن، بخشی از اثر را به صورت سه بعدی نمایش دهم با این پیام که « هر اثری که خارج از بافت فرهنگی خودش به دست آید، بیشتر ارزش‌های مطالعاتیش را از دست می‌دهد». پس بنابراین این اثر چه اصل باشد، چه تقلبی تا زمانی که بافت اصلی آن شناسایی نشود، کمترین ارزش را به لحاظ باستان‌شناختی خواهد داشت و بی‌تردید تمام عوامل دست اندکار این ماجرا خیانتکار به میراث و هویت این سرزمین هستند. هیچ‌کس منکر آن نیست که بسیاری از آثار باستان‌شناختی در ایران هنوز کشف نشده یا مورد پژوهش دقیق قرار نگرفته‌اند اما این دلیلی بر طمع‌ورزی نیست، هر کدام از این آثار بازهم فرصت دارند که به عنوان نمادی از هویت این سرزمین معرفی شوند، اگر این اثر اصل باشد و به بهانه قاچاق از بافت اصلی خارج شده تا فروخته شود، یک خیانت بزرگ خواهد بود و نهایت اینکه در موزه‌‌ای به عنوان اثر قاچاق ( مانند بچه مظلوم سر راهی که از تمام مزایای دولتی و تحصیل محروم بماند) خواهد بود. امیدوارم این فیلم با هدف رساندن پیامش به عنوان یک درس، هر چه بیشتر دیده شود.

@Mrrokni

زیبایی شناسی و غیاب اضطرار

کتاب حاضر با محوریت اضطراری که مشخصه ی قرن بیست و یکم است، زیبایی شناسی جدیدی را پیش می کشد.
سانتیاگو زابالا از تمایزگذاری مارتین هایدگر میان آن آثار هنری که ما را از اضطرار می‌رهانند و آن هایی که ما را به سویش می برند، بهره می گیرد.
آثار دسته ی نخست ابراز سیاست فرهنگی و حافظ وضع موجودند و اضطرارها را پنهان می کنند؛ و آثار دسته‌ی دوم رویدادهایی مختل کننده اند که ما را به سوی اضطرارها می رانند. نویسنده با تاکید بر دیدگاه های آرتور دانتو، ژاک رانسیر و جیانی واتیمو که زیبایی‌شناسی را بیش‌تر پذیرای هنر معاصر کرده اند، معتقد است آثار هنری صرفا وسیله‌ی تعالی بخشی به مصرف گرایی یا تعمق در زیبایی نیستند، بلکه آغازگاهی برای تغییر جهان اند. هنرمندان رادیکال آثاری می‌آفرینند که مداخله‌ی فعالانه در بحران های جاری را آشکار و ایجاب می‌کنند.
زابالا با تفسیر آثاری که هدف‌شان راندن ما به سوی اضطرارهای غایب است، نشان می‌دهد که قابلیت هنر برای خلق واقعیت‌های تازه اهمیتی بنیادین در سیاست دموکراسی رادیکال، در وضعیت اضطرار کنونی دارد. ما به راهی برای مختل کردن نظم موجود نیاز داریم که جای تقویت وضع موجود، به کنش دموکراتیک رادیکال نیرو بخشد. نویسنده در این کتاب برانگیزاننده می‌گوید در عصری که بزرگترین اضطرار همان غیاب اضطرار است، تنها ظرفیت هنر معاصر برای دگرگون کردن واقعیت می‌تواند نجات‌مان دهد.

@Bookcitycc

نشر بان منتشرکرد
@Bookcitycc

✍️ حمیدرضا سعادت نیاکی

🖊 ایرانیان و فرهنگ ایرانی از دیدگاه امانوئل کانت


💥1. کانت در کتاب خود با عنوان Beobachtungen über das Gefühl des Schönen und Erhabenen (مشاهداتی در باب احساس امر زیبا و والا) (1766) دربارۀ ایرانیان می‌نویسد:
"Die Perser die Franzosen von Asien. Sie sind gute Dichter, höflich und von ziemlich feinem Geschmacke. Sie sind nicht so strenge Befolger des Islam und erlauben ihrer zur Lustigkeit aufgelegten Gemüthsart eine ziemlich milde Auslegung des Koran. ... Der Schiraswein soll der Kostlichste in der Welt sein."
«ایرانیان فرانسویان آسیا هستند. آنها شاعرانی خوب، مردمانی مؤدب و خوش ذوق هستند. آنها را نمی‌توان پیروان چندان جدی اسلام دانست و خُلق‌وخوی شاد و مسرورشان به آنها رخصتی می‌دهد تا حد زیادی تفسیری با مسامحه از قرآن داشته باشند. ... شراب شیراز باید لذیذترین شراب دنیا باشد.»
@sokhanranihaa
در توضیح سخن کانت، می‌توان به سه نکته اشاره کرد:
نخست اینکه فرهنگ ایرانی و جهان فرانسوی هر دو شاعرانه‌اند و این شاعرانگی در شعر پارسی و زبان فرانسه تبلور یافته است (همچنین، شراب شیراز با شراب‌های شهرۀ فرانسوی پهلو به پهلو می‌زند).
دوم اینکه اشارۀ کانت به نحوۀ مواجهۀ ایرانیان با اسلام ناظر به حقیقتی تاریخی- فرهنگی است که دو سده بعد، هانری کُربن به بیانی دیگر، با اصطلاح «اسلام ایرانی» یادآوری کرده است. شاید سخن دکتر جواد طباطبایی هم که می‌گوید: «ایران اگرچه به‌طور رسمی همچون ناحيه‌ای در جهان اسلام بود، اما هرگز بخشی از آن به شمار نمي‌آمد. من برای توضیح این وضع پرتعارض ایران تعبیر ايرانِ "در بيرونِ درون اسلام" به کار برده‌ام»، با توجه به این سخن کانت برای ما بهتر قابل درک باشد.
سوم اینکه هرچند کانت این جملات را 23 سال پیش از انقلاب فرانسه نوشته است، اما با توجه به تسلط حیرت‌انگیز او به خُلق‌وخو و حال‌وهوای ایرانیان می‌توان به این وجه مشابهت نیز اشاره کرد که همان‌گونه که فرانسوی‌ها با انقلاب به تأسیس حکومت قانون نائل آمدند، ایرانی‌ها هم نخستین مردمان خاورمیانه بودند که با انقلاب (انقلاب مشروطه) حکومت قانون تأسیس کردند. زمانی بهتر به تیزبینی کانت پی می‌بریم که در ادامه فقرۀ ذکرشده ژاپنی‌ها را انگلیسی‌های آسیا معرفی می‌کند:
"Die Japoneser könnten gleichsam als die Engländer dieses Welttheils angesehen werden"
«ژاپنی‌ها را می‌توان انگلیسی‌های این قاره در نظر گرفت».
همان‌طور که می‌دانیم، ژاپن و انگلستان، هر دو، نه با انقلاب، بلکه با رفورم، حکومت قانون تأسیس کردند.

🖼 2. کانت در «درس‌گفتارهای منطق بلومبرگ» که انتشارات کمبریج برگردان انگلیسیِ آن را در کتابی با عنوان ( Lectures on Logic) گرد آورده است، به این مطلب اشاره می‌کند که پیش از آغاز فلسفه در یونان، به خلاف اقوام دیگری که آموزه‌های موجود در میان آنها معجونی از خرافه‌ها، مهملات، موهومات، جادو جمبل‌ها و آئین‌های کودکانه بود، ایرانیان (Persians) جزو نخستین مردمانی بودند که شروع به نظرورزی‌ (speculation) کردند. البته کانت در «درس‌گفتارهای منطق وین» گوشزد می‌کند که پیش از آغازیدن فلسفه و حاکمیت لوگوس (logos)، نظرورزی نه از راه مفاهیم (concepts)، بلکه از مجرای ایماژها (images) صورت می‌گرفت.

اشارۀ کانت به نظرورزی از کانال ایماژها می‌تواند معرفی‌کنندۀ یکی از چشمگیرترین ویژگی‌‌های حکمت (wisdom) ایرانی به شمار ‌آید و شاید از این‌رو ست که نمادها جایگاه بلندی در ایران‌زمین داشته است. نمونۀ روشن آن را می‌توان در جشن باستانی #نوروز Nowruz (برای نمونه در سفرۀ هفت...) مشاهده کرد که نمادها در آن نقش مهمی ایفا می‌کنند. نمادها دربردارندۀ معانی‌ای هستند که به‌شکلی غیرمستقیم بر آنها دلالت می‌کنند. این معانی گاه برآمده از خِرد فرزانگان و حاوی لطایف حکمت‌آمیزند.

دانستنی‌های نوین درباره هنر و باستان‌شناسی عصر هخامنشی

دانستنی‌های نوین درباره هنر و باستان‌شناسی عصر هخامنشی بر بنیاد کاوش‌های پنج‌ساله تخت جمشید
(در سال‌های ۲۵۲۷ تا ۲۵۳۲ شاهنشاهی)

نگارش : دکتر اکبر تجویدی

@Mirase_Bastan
.

گویید به نوروز که امسال نیاید
بلبل به چمن نغمه شادی نسراید
ماتم زدگان را لب پُر خنده نشاید ...🥀

زندگی اما همیشه به امید زنده است ...
به امید سالی نویدبخش برای شما دوستان و همراهان عزیز و ایران عزیزمان

🎨 بهار اثر سالوادور دالی

📍 #یک_نکته

🖊حسین پاینده:
🔸دلالت فصل‌های سال در متون ادبی، و وفور یا قلّتِ اشاره به فصلی خاصی در این متون را می‌توانیم بر اساس رهیافت‌های مختلفی در نقد ادبی توضیح بدهیم. یکی از این رهیافت‌ها، نقد کهن‌الگویی است که ریشه در آرا و اندیشه‌های «یونگ» دارد و منتقد مشهور کانادایی «نورتروپ فرای» آن را با متون ادبی منطبق کرده است. برحسب این نظریه، چهار فصل سال برای همه‌ی ابنای بشر واجد معنایی دیرین و کمابیش یکسان است و بازنمایی این فصل‌ها در متون ادبی از همین معنای جهانشمول پیروی می‌کند.

🔹او این دیدگاه را مطرح می‌کند که چهار مدل اصلیِ روایت در ادبیات یا چهار ژانر اصلیِ ادبی عبارت‌اند از کمدی، رمانس، تراژدی و آیرونی/طنز تلخ. او این چهار شیوه‌ی روایی را با فصل‌های چهارگانه‌ی سال انطباق می‌دهد و استدلال می‌کند که کمدی، معانیِ کهن‌الگوییِ بهار را در ناخودآگاه ما تداعی می‌کند و به همین ترتیب رمانس (یا داستان پهلوان‌مَنِشی و عشق‌ورزی) با معانی تابستان، تراژدی با معانی پاییز و نهایتاً آیرونی با معانی زمستان مطابقت دارد.

♦️از یک گفتگو
به نقل از سایت ایشان

📎نقاشی: Spring Explosive
اثرِ Salvador Dali

💠 t.center/maktab_tehran

🔸چشم انسان دریچه ادراک زیبایی است. گرچه این ادراک حاصل پردازش های مغزی است اما دروندادهای محیط پیرامون پیش از زیبا تفسیر شدن توسط مغز از دریچه چشمان ما عبور می کنند، همان دروازه های روح در تمدن های باستان ...
در مستند تکامل چشم شامل ۹ قسمت کوتاه و کم حجم شاهد فرآیند تدریجی تکامل این اندام شگفت انگیز هستیم👇
https://t.me/neurobiology_of_art/342
دوبله فارسی ✅

🔸همگی داستانیم، لحظه ها داستان و زندگی داستانی بیش نیست. مغز انسان بر اساس داستان ها می اندیشد، تصمیم می گیرد و هر آنچه داستانی باشد را بهتر به خاطر می سپارد.
مغز انسان داستان سازی ذاتی است و داستان ها باعث شکل دادن به ساختار و کارکردهای آن می شوند. اطلاعات از طریق داستان بهتر فراگرفته می شوند. اما چرا؟
بیشترین بخش های مغز حین درگیر شدن با داستان ها فعال می شوند. مغز انسان تنها ۲۰% آنچه خوانده می شود را به حافظه بلند مدت انتقال می دهد ولی ۸۰% تصاویری که دیده می شوند در حافظه ثبت می شوند. 
آز آنجا که مغز همواره در پی الگو سازی است و این کار را از طریق ساختن سمبل ها و تصاویرانجام می دهد، مغز می تواند اطلاعات را به شکل بهینه تر از طریق داستان ها ثبت کند.
داستان گویی باعث شکل گیری و تقویت مسیرهای عصبی شده و از این طریق معماری مغز تغییر می کند. داستان ها موجب ایجاد توازن بین گذشته، حال و آینده، بین اطلاعات و احساسات می شوند که خود به خلق یک 'من یکپارچه' می انجامد.


@neurocognitionandlearning
🆔@neurobiology_of_art

https://brainworldmagazine.com/tell-story-brain-loves-good-yarn/

‍ 💠کتاب «هنر هوش مصنوعی» منتشر شد

🔸هنر هوش مصنوعی، اثر یونس سخاوت، کتابی بر اساس تلفیق هنر و دانش روز فناوری است که مؤسسه تألیف، ترجمه و نشر آثار هنری (متن) فرهنگستان هنر آن را در زمستان 1401 منتشر کرده است.
 
🔸یونس سخاوت، نایب‌رئیس گروه تخصصی چندرسانه‌ای فرهنگستان هنر، هنر هوش مصنوعی را با تمرکز بر تلاقی هنر و هوش مصنوعی در دوران انقلاب فناوری اطلاعات و اینترنت نگاشته و منتشر کرده است.

🔸در مقدمه این کتاب آمده است: در سال‌‌های اخیر، هوش مصنوعی به تقویت وسیع توانایی‌‌های انسانی منجر شده و توانسته است داده‌‌های پیچیده را به بینشی تبدیل کند که می‌‌تواند در حل مسئله به انسان کمک کند. این بینش می‌‌تواند راهگشای حل مسائلی باشد که صرفاً با تکیه بر قابلیت‌‌های انسانی انجام‌شدنی نیست. هوش مصنوعی توانسته کیفیت زندگی انسان‌‌ها را بهبود ببخشد و کمک کند تا درک جدیدی از معنای رابطه انسان و ماشین داشته باشیم. این رابطه نه در تقابل با انسان، بلکه در همکاری انسان و ماشین است. رایانه‌‌های مبتنی بر هوش مصنوعی می‌‌توانند دنیاهای جدید و خارق‌‌العاده‌‌ای متشکل از تصاویر جذاب، صداهای متنوع و داستان‌‌های شگفت‌انگیز ایجاد کنند. شاید مهم‌ترین سئوالی که در خصوص هوش مصنوعی و هنر ممکن است مطرح شود آن است که آیا هوش مصنوعی، و به‌طور کلی ماشین، می‌‌تواند خلاق باشد؟ سؤال دیگری که ممکن است مطرح شود آن است که آیا هنری كه توسط یك ماشین ساخته شده ارزشمند است؟ از سوی دیگر، چگونه می‌‌توان خلاقیت هوش مصنوعی را ارزیابی کرد؟

🔸این سؤالات و مسئله‌های دیگری که در زمینه هنر هوش مصنوعی مطرح است به انتشار کتابی در نُه فصل منتج شده است. در انتهای این کتاب نیز تصاویری رنگی از آثارِ به‌وجودآمده با هوش مصنوعی منتشر شده است.

🔸این کتاب با شمارگان 500 نسخه، در 253 صفحه و با بهای 185هزار تومان، توسط مؤسسه متن و دانشگاه هنر تبریز منتشر شده است.
🔸علاقه‌مندان می‌توانند این کتاب را با مراجعه به نشانی خیابان ولیعصر، نرسیده به چهارراه طالقانی، شماره ۱۵۵۰، کتاب‌فروشی انتشارات فرهنگستان هنر، یا وبگاه مؤسسه متن، به نشانی
https://matnpub.ir
، تهیه کنند.


🌱 @artacademy
🆔 @irCDS

به نوشته‌ی داروین, آنچه تکامل غرایز اجتماعی ما را پرورش داده است _ بخصوص در عرصه‌های "همدلی" یا "شفقت" _ همان انتخاب طبیعی است و تمدن بشری ما بر این قبیل غرایز استوار است. این غرایز, ریشه‌های موفقیت بشر به‌مثابه یک نوع‌اند. از دیدگاه داروین, تکامل طبیعی ما به انتخاب شیوه‌ی از هم‌زیستی منجر می‌شود که آشکارا با عملکرد "مبارزه برای بقا" در سایر انواع فرق می‌کند, و مزایایی دارد که صرفاً زیست‌شناختی نیست, بلکه اجتماعی هم هست. ... آنچه "به طور طبیعی" ما را به عنوان یک مجموعه‌ی انسانی قوی‌تر می‌کند, گرایش غریزی به حمایت از افراد ضعیف است, یعنی کسانی که شرایط محیطی, آنها را در مقابل افراد قوی‌تر از نظر زیست‌شناختی, در موقعیت نامساعدی قرار داده است. جامعه و قوانین "مصنوعی" آن نتیجه‌ی "طبیعی" و واقعی تکامل نوع ما است. از این رو, آنچه باید برای ما "غیرطبیعی" باشد, بازگشت به "مبارزه برای بقا"ی ساده و خام است, که در آن قدرت زیست‌شناختی, یا معادل مدرن آن _ به‌عنوان مثال, ظرفیت گروه کوچکی از افراد برای انباشت منابع اقتصادی و سیاسی که باید در یک چارچوب متوازن اجتماعی توزیع شود _ دست بالا را دارد.

متن: پرسش‌های زندگی, فرناندو سوتر

#داروین #فرناندو_سوتر

@volupte

 

برای امیر مازیار

دکتر مسعود علیا
مدیر گروه فلسفه هنر
دانشگاه هنر تهران

سال ۱۳۹۰ بود که به گروه فلسفهٔ هنر دانشگاه هنر پیوستم و سه سال بعد دکتر #امیر_مازیار هم آمد و همکار شدیم و این فرصت همکاری را به فال نیک گرفتیم (چند سال بعد دکتر هادی ربیعی نیز به جمع ما پیوست). در تمام این سال‌ها تلاش کردیم به دور از رقابت‌ها و تنگ‌نظری‌هایی که بخش‌ زیادی از مناسبات همکاران دانشگاهی‌مان را آلوده‌اند،  فضایی دوستانه در گروه فراهم آوریم و در حد توانمان، دست کم کلاس‌های رشتهٔ فلسفهٔ هنر را به صورت  محیطی امن و پذیرا  برای بحث و گفتگوی آزاد درآوریم. درِ کلاس هایمان به روی دانشجویان رشته‌های دیگر دانشگاه همواره باز بود و از همین طریق فضای مشترکی برای ارتباط ثمربخش گروه‌ها و دانشجویان آن‌ها فراهم شد که تأثیر آن را می‌شود در  پایان‌نامه‌ها و رساله‌هایی خوبی دید که حاصل این مراودهٔ بارآور ایده‌ها بودند. مدتی بعد مسئولیت گروه دکتری تاریخ تطبیقی و تحلیلی هنر اسلامی را به دکتر مازیار سپردند که در کنار ادامهٔ همکاری با گروه فلسفهٔ هنر، به معنای واقعی کلمه جانی در این رشتهٔ خاک‌گرفته دمید و انگیزه‌ها در دانشجویان آن پدید آورد.

از قرار معلوم آنچه در دانشکده می‌گذشت  مطبوع طبع کسانی نبود که این اقبال را برنمی‌تابیدند، و شد آنچه نباید می‌شد. استادی را که هم از جهت سواد و بینش و هم از جهت مقبولیت در میان دانشجویان این رشته بهترین گزینه برای مدیریت گروه  یادشده بود برداشتند و به جایش همکاری را نشاندند که قضاوت درباره صلاحیتشان برای این مقام را به خودشان وامی‌گذارم.

باری، هر چه پیش‌تر آمده‌ایم حلقه را بر گروه فلسفهٔ هنر تنگ‌تر و تنگ‌تر کرده‌اند. نمونهٔ اخیرش برگزاری جلسه‌ای برای جذب استادی در گروه بود بدون حضور و اطلاع مدیر گروه! که شرح آن  بماند.

تازه‌ترین حلقهٔ این زنجیرهٔ فشارهای درونی و بیرونی، حکم تعلیق موقت دکتر مازیار است آن هم به اتهام اخلال در آموزش! طرفه این که  این اتهام  را به استادی می‌بندند که در کار آموزش از بهترین‌هاست و البته آموزشش محدود به کلاس درس و دروس تخصصی نیست. 

 من این حکم ناعادلانه را وهن دانشگاه و محروم کردن دانشجویان از دانش استادی می‌دانم که دانشگاه هنر اعتبارش را از او و امثال او دارد. طبعاً مخالفتم را به شیوه‌های مختلف ابراز خواهم کرد.



#سکوت_جایز_نیست




@philooart 🔸️جستاری در هنر و فلسفه👁‍🗨

🛎 برنامه چهارمین همایش بررسی آرا و آثار داروین: انتخاب طبیعی


➖ لینک شرکت در همایش👇:
https://www.skyroom.online/ch/tardidschool/darwin-day

..........

انتشارات ققنوس منتشرکرد:

در کتاب «زیبایی‌شناسی» از مجموعۀ «دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد» ترجمۀ چهارده مدخل مربوط به حوزۀ زیبایی‌شناسی و فلسفۀ هنر را می‌خوانید. مدخل‌های ترجمه و منتشر شده در کتاب «زیبایی‌شناسی» مفاهیم و موضوعاتی مهم و پر کاربرد در حوزۀ زیبایی‌شناسی و نقد و تفسیر آثار هنری را دربرمی‌گیرند و راهنمایی کارآمد برای مخاطبان آثار هنری و هنرمندان و منتقدان و دانشجویانی هستند که تازه وارد وادی خلق و تولید اثر هنری، نقد هنر و تحصیل در شاخه‌های مختلف هنر شده‌اند و می‌خواهند با مفاهیم مربوط به حوزۀ زیبایی‌شناسی و فلسفۀ هنر و بعضی مکاتب و رویکردهای نظری مطرح در این حوزه، یک آشنایی اولیه پیدا کنند.
@Bookcitycc

🔸نوروساینس و هنر (۸)
ارسطو و عصب-زیبایی شناسی!
✍کامران پاک‌نژاد

ارسطو در بوطیقای خود می نویسد(نقل به مضمون) ما از دیدن تصاویر [و بازنمایی های] چیزهای ناخوشایند مانند حیوانات نفرت انگیز یا حتا اجساد لذت می بریم زیرا آموختن برای انسان ها لذت‌بخش است، و بدین طریق ما با دیدن آنها یاد می گیریم و چیزها را می شناسیم [و به تبع آن بر تجارب خود می افزاییم]. وی حتا معتقد بود اگر چیزی را هم نشناسیم باز هم نحوه بازنمایی اثر، رنگ و چیزهایی از این دست می تواند در ما لذت به وجود آورد.
از سویی در دانش نورواستتیک می دانیم اگر محرکی ناخوشایند در ترکیب [مناسبی] با محرکی خوشایند قرار گیرد خوشآیندی کل ترکیب افزایش می یابد(اثر متناقض).
پیش تر در یادداشتی با عنوان زیبایی، لذت و درد به این واقعیت علمی با استناد به مقاله ای از ادموند تی رولز (نوروساینتیست بریتانیایی) پیرامون حس بویایی و نحوه پاسخ قشر اوربیتوفرونتال میانی(OFC) به محرک های ناخوشایند، پرداخته شد.
همانطور که در آن مطلب هم اشاره شد با اتکا به این اثر متناقض در مغز می توان چگونگی لذت‌بخش بودن روایت های ناخوشایند مانند انواع تراژدی را به لحاظ نوروبیولوژیک تبیین نمود. در واقع ترکیب رخدادهای تلخ در یک روایت (به عنوان محرکی ناخوشایند) با ویژگی های تکنیکی و فنی فاخر خلق اثر (چه در ادبیات و چه هنرهای نمایشی) به عنوان محرکی خوشایند می تواند موجد تجربه ای زیبایی شناختی در مخاطب شود، به تعبیری دیگر نیز آن وقایع تراژیک در روایت در ترکیب با امنیت و فاصله مخاطب از آنها (فاصله زیبایی شناختی) و نتایج اخلاقی و آموختن و افزایش تجارب اجتماعی در مخاطب (تحت تاثیر آموزه های روایی) به عنوان محرک های خوشآیند باعث می شود کلیت مجموعه سبب شکل گیری تجربه ای زیبایی شناختی شود، همان واقعیتی که در هزاره های پیشین فیلسوفی با ذکاوت چون ارسطو نیز با زبانی دیگر بر آن صحه گذاشته بود. اثر متناقض نه فقط در روایت بلکه در آثار تجسمی تلخ و حتا مشمئزکننده نیز می تواند تبیین کننده تجربه زیبایی شناختی در بخشی از مخاطبین باشد، مخاطبینی حرفه ای که دارای دانش تخصصی در زمینه هنر بوده و قادر به تمایز میان ویژگی های بارز فنی خلق اثر از محتوای ظاهری آن باشند.

🆔@neurobiology_of_art

#حراج_زمستانه_خانه_کتاب
#تخفیف #حراج_کتاب

دوستان عزیز توجه داشته باشید

شما میتوانید در این حراج
سفارش هاتون رو برای ما بفرستین
و ما تا پایان حراج براتون کنار میذاریم
و در پایان حراج میتوانید تشریف بیارید تحویل بگیرید یا براتون ارسال کنیم

تهران خرید حضوری و ارسال با پیک و پست
تمام شهر و شهرستان ها هم ارسال پستی داریم

سفارش دایرکت پیج اینستاگرام

یا به شماره زیر واتساپ و تلگرام

09384439577

و آی‌دی سفارش در تلگرام
@mirhoseini_utbook

به طور کلی، شناخت تحلیلی پارامترهای زیبایی شناختی همواره می تواند در درک آثار هنری تاثیرگذار باشد که این امر مستلزم تحلیل آثار بر پایه ی یک نظریه ی جامع فلسفی است. از آنجا که در باب تحلیل و طبقه بندی مفاهیم کلی زیبایی شناسی در موسیقی دستگاهی ایران، پژوهش جدی و جامعی تا به امروز به انجام نرسیده است؛ کتاب حاضر را می توان آغازگر تحقیقات مدون و نظریه محور در این حوزه دانست که حاصل دغدغه مندی و پژوهش های متعدد مؤلفان این کتاب براساس اندیشه های اصیل فلاسفه ی بزرگ ایرانی اسلامی با تأكید بر آراء شیخ شهاب الدین سهروردی (شیخ اشراق) در باب زیبایی بوده است و ریشه در فرهنگ کهن ایران زمین دارد.
@Bookcitycc