در ابتدا،
تنظیمات و پارامتر های اولیه در تنظیم دستگاه ونتیلاتور (تهویه مکانیکی) را بیان می کنیم و بعد از آن به بررسی
مُد های تهویه (طرح های تهویه ای) خواهیم پرداخت.
1. تعداد تنفس: (RRیا SR)
تعداد طبیعی آن بین ۱۲ تا ۲۰ می باشد.( هر سه تا پنج ثانیه یک تنفس)
*با توجه به بررسی گاز خون شریانی و شرایط بیمار تعداد تنفس تغییر می کند. اگر بیمار در شرایط اسیدوز باشد برای دفع بیشتر کربن دی اکسید تعداد تنفس را به ۲۰ نزدیک می کنیم ولی اگر شرایط بیمار آلکالوز باشد تعداد تنفس به ۱۲ نزدیک خواهد شد.
2. حجم جاری(TIDAL VOLUME)
مقدار هوایی که در طی یک دم یا بازدم عادی از ریه ها خارج می شود.
مقدار طبیعی آن در بالغین بین ۸ تا ۱۲ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بیمار می باشد. ( *توجه: بهتر است برای وزن بیمار، وزن ایده آل فرد در نظر گرفته شود. وزن ایده آل برابر است با قد فرد(متر) به توان ۲،
ضربدر ۲۲)
3.FiO2:
برابر است با درصد اکسیژن هوا. ( در اصل به این معنی می باشد که چند درصد حجم جاری که به بیمار داده میشود از اکسیژن تشکیل شده باشد. )
معمولاً در دستگاه ونتیلاتور میزان آن بین ۴۰ تا ۵۰ درصد می باشد. اگر بیمار به ۱۰۰ درصد اکسیژن نیاز داشت فقط شش تا هشت ساعت میتوان از این درصد اکسیژن استفاده کرد در غیر این صورت باعث مسمومیت با گاز اکسیژن خواهد شد.
4.PEEP:
فشار مثبت انتهای بازدمی که از تخلیه کامل هوای بازدمی جلوگیری می کند. فشار مثبت انتهای بازدم موجب اصلاح اکسیژناسیون از طریق افزایش تبادلات گازی در سطح حبابچه های ریوی در زمان بازدم شده و به آلوئول دچار آتلکتازی نیروی تازه میبخشد و موجب اسپلینت داخلی راههای هوایی می گردد.
معمولاً فشار مثبت انتهای بازدم با فشار ۳ تا ۱۰ سانتیمتر آب تجویز میشود.
در کلینیک از سه حد یا مقدار فشار مثبت انتهای بازدم استفاده می شود:
الف) فیزیولوژیک: که بین ۳ تا ۵ سانتی متر آب می باشد.
ب) متوسط: میزان آن بین ۵ تا ۲۰ سانتیمتر آب می باشد و متداول ترین حد مصرف است.
ج)حداکثر: میزان آن بیشتر از ۲۰ سانتی متر آب است.
برای دستیابی به بهترین فشار مثبت انتهای بازم بهتر است که به صورت تدریجی و مرحله به مرحله به میزان ۳ تا ۵ سانتیمتر آب در هر مرحله به مقدار آن افزوده شود و مقدار(fio2) در حد بی خطر ثابت شود.
نکته بسیار مهم: فشار بالای peep در دو دسته افراد ممنوع است: کسانی که دچار افزایش ICP شدهاند و کسانی که کاهش فشار خون شده اند. که در این دو دسته افراد بایدPEEP حداقلی( فیزیولوژیک) استفاده شود.
5. تنظیم نسبت دم به بازدم( I/E RATIO):
معمولاً نسبت دم به بازدم در محدوده 1:2 تا1:4 تنظیم می گردد.
در بیماران ARDS فیبروز ریه رخ می دهد و شاهد کاهش کمپلیانس ریه خواهیم بود که در این بیماران باید زمان دم افزایش پیدا کند پس نسبت دم و بازدم به صورت 2:1 یا 3:1 خواهد بود.
6.FIOW:
بیانگر این است که حجم جاری را با چه سرعتی به بیمار بدهیم. برای به دست آوردن این مقدار از فرمول زیر استفاده خواهیم کرد:
FLOW=(VT×RR)×(I+E)
#علمی 🆔@minerva_journal