#شراب_معنی#الهی_قمشه_ای برای چه و برای که دشت
#کربلا لاله زار شد؟
تا این سوال را پاسخ نگوییم نمی توانیم در کوی دین، از کشتگان زنده ای باشیم که با خون خود و با دست و زبان خود و قدم استوار خود، یاد حسین را زنده می دارند.
فرهنگ مذهبی، باغچه ای است که در آن علف های هرزه نیز می رویند که دور ساختن آنها، نه تنها لطمه ای به باغچه نمی زند بلکه باعث رشد و طراوت گل های سرخ محمدی می شود.
این
فرهنگ در بهترین صورتش جامی است که می توان
#پیام_حسین (ع) را در آن ریخت و به دوستداران حسین(ع) هدیه کرد.
ولی اگر این جام
#فرهنگ را از شراب معنی خالی نگه داریم، این جام به تنهایی تشنه ای را سیراب نمی کند.
این همه شور و هیجان که در ایام
#عاشورا در مردم است نشانه تشنگی است و اگر من امروز آبی به این تشنگان نرسانم و با جام تهی از شربت معرفت مشغولشان دارم، شریعه
#فرات را بر تشنگان کربلا بسته ام.
یتیمان شام غریبان ماییم که تشنه و دربدر در این کویر خشک به دنبال کسی هستیم که با جامی از آب صاف معنویت تشنگی ما را فرو نشاند یا ما را به فرات
#عشق رهبری کند.
اگر تشنه لبان کربلا به دنبال آب بودند، ما آنقدر از آب محروم بوده ایم که مزه آن را فراموش کرده ایم و هر شوراب تلخی را به جای آب صاف می بلعیم.
حسین(ع) در
#کربلا گفت هل من ناصر ینصرنی.
آیا کسی هست یار من باشد، یار من نه یار حق باشد.
#کوفیان گفتند امروز نه، ولی فردا برایت گریه می کنیم.
تیغمان آبدیده نیست، ولی چشمانمان پر آبست. ...
آری جای گریه است ولی نه برای آنها که
#شهادت برایشان شیرین ترین شربت بود بلکه برای خودمان که چگونه به خود گفتیم شیعه هستیم و حسین حق را ندیدیم.
هر روز حرف از حق می زنیم ولی هنگام عمل به آن پشت می کنیم.
اگر ما
#شیعه هستیم باید حسین را در هر لباسی بشناسیم...
امروز محققی که بخاطر موقعیت اجتماعی در فضای به اصطلاح آکادمیک حق را کتمان می کند، یا در جای گفتن حق سکوت می کند، حسین را
#شهید کرده است.
تاجری که بازار بورس را به دروغ گرم می کند و سرمایه حقیر زحمتکشان را رندانه می رباید و یا خانه پوشالینی می سازد که برسر مستمندان خراب شود، به خیمه یتیمان حسین(ع) دستبرد می زند.
آنان که آتش جنگ می افروزند شعله در خیمه گاه حسین(ع) می زنند.
آنان که منابع محدود بشریت را در اختیار می گیرند و تمامی آب و خاک و هوا را مال خود می دانند همان هایی هستند که فرات را در اختیار گرفته حتی جویبار کوچکی از آن را از تشنگان دریغ می دارند.
دکتر مرتضی
#الهی_قمشه ای
مقاله نشان سرخ دلیری، کیهان فرهنگی ،سال نوزدهم، شماره 188، سال 1381 ش، صفحه 36 و 37
@apmkadeh