#عدالت_معرفت_عبادت#محمد_رضا_حکیمی ليقوم الناس بالقسط...
انسان را به این جهان آورده اند برای رسیدن به کمال انسانی و کمال انسان با دو چیز برای انسان حاصل میشود.
معرفت و عبادت
(وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ).
انسان، با شناخت خداوند متعال، و سپس عبادت و اطاعت از خدا و دین خدا، به کمال خود نزدیک میشود، و به آن میرسد.
و چون انسان در این جهان باید به کمال خود برسد، باید نیازهای مادی او تأمین گردد، زیرا این جهان، جهان ماده و نیاز است.
جهان مُلک و طبیعت، جهان نیاز است، جهان ماورای طبیعت و پس از این جهان، جهان بینیازی و استغناست.
بنابر این مطلب روشن و معلوم، باید نیازهای انسان در این جهان تأمین شود تا بتواند به معرفت خدا و عبادت خدا بپردازد.
و از این جهت گفتهاند، فقر نزدیک به کفر است.
از سویی دیگر مینگریم که انسانها –همیشه و در همهجا- دو گروهند:
محروم و برخوردار.
انسانهایی بسیار در جامعهها محرومند و انسانهایی دارا و غنی و برخوردار از نعمتها و امکانات و قدرت و سیاست.
و چون همه انسانها -بدون استثنا- باید در مسیر کمال قرار گیرند و به سوی کمال انسانی خویش حرکت کنند، تکلیف انسان محروم چیست؟
یعنی انسانی که به دلیل محرومیت و فقر و کمبود نمیتواند مسیر کمال را طی کند، یا چنانکه باید طی کند، تکلیفش چیست؟
و تکلیف دیگران، و حاکمان و عالمان و اغنیا و توانگران نسبت به او چیست؟
در اینجاست که میبینم خدای حکیم مهربان، پیامبران را فرستاده است برای اجرای
عدالت و اقامه «قسط».
آیه ۲۵، از سوره مبارکه «حدید» که در آغاز آورده شد، قاطعترین و قدیمترین منشور دفاع از انسان محروم است، زیرا انسانهایی غنی و برخوردار، آنچه خواستهاند بدست آوردهاند، آنان نه تنها نیازی به اجرای
عدالت و اقامه قسط ندارند، بلکه اجرای
عدالت و قسط به زیان آنان است.
زیرا با اجرای
عدالت و قسط، اموالی و امکاناتی را که از طبقات محروم جامعه (به نقل احادیث معتبر) گرفته و غصب کردهاند، از آنان پس گرفته میشود و به حقداران محروم از حقوق خویش داده میشود؛
زیرا در احادیث معتبر، از پیامبر اکرم«ص» و ائمه طاهرین«ع» رسیده است که روزی و هزینه و مایحتاج زندگی محرومان در اموال اغنیا و توانگران است، که به آنان نرساندهاند، و در نتیجه این ظلم و غصب، انسانهای بسیاری محروم گشتهاند.
بنابراین، هر حرکت و اقدام اصلاحی (تا چه رسد به انقلاب و اقدامهای انقلابی)، در گام نخستین باید مانع بزرگ رشد و کمال انسان (یعنی؛ فقر، محرومیت، کمبود و نیازمندی) را از سر راه انسانها بردارد، بعد به کارهای دیگر بپردازد؛ زیرا هیچ کاری و اقدامی مقدم بر این اقدام نیست.
و خدای متعال هم میفرماید، پیامبران را برای همین کار فرستادیم (لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ)
علامه محمد رضا حکیمی
منبع وبسایت انجمن کادح
@apmkadeh