#ظرف_جان#حسن_زادههر چه به جان بیشتر غذا دهیم قوی تر می گردد و اشتهایش فزونتر.
و این تنها ظرفی است که هر چه غذا بخورد، به جای اینکه بگوید:
سیر شدم و میل ندارم، اشتهایش بیشتر می شود.
همانطور که جناب وصی(ع) فرمود:
{کل وعاء یضیق بما جعل فیه إلا وعاء العلم فإنه یتسع به، هر ظرفى بوسیله آنچه در آن نهند تنگ گردد (حجمش کاهش یابد) مگر ظرف علم که وسیعتر گردد؛ نهج البلاغه، حکمت 196}
در این نشئه، حوض و برکه و دریاچه و دریا با قرار گرفتن مظروفی در آنها از ظرفیت و گنجایش آنها کم می شود، به طوری که اندک اندک لبریز و تمام می شوند،
اما ظرف دیگری به نام ظرف
#علم، یعنی جان شما که هرچه غذا و آب حیات، یعنی علم بیشتر در آن بریزید، وسعت و ظرفیت بیشتری پیدا می کند، به جای آنکه بگوید پر و لبریز شدم.
این اقتضایی ذاتی یک موجود است،
گرچه غذاهای هر دوره با همدیگر متفاوت است:
الان شیرخوار است،
باید غذاهای سبک به وی داد،
کم کم باید به وی نان خورانده شود،
و اندک اندک قابل غذاهای دیگر می شود،
با آنکه این
#عالم جسمانی محدود است، با وجود این هر چه قابلیت به دست آورد، روزی اش حاضر و آماده است.
جان هم چنین است، هر چه قابلیت و استفاضه اش بیشتر باشد، افاضه هم قوی تر خواهد شد.
همانطور که جناب
#امام_باقر (ع) فرمود:
و لا تزیده کثره العطاء إلا جودا و کرما.
هر چه بیشتر می بخشی، جود و کرم تو بیشتر می شود.
و همین آمادگی و استعداد، قابلیت بیشتر می دهد، و با آن اشتهایش بیشتر و طلب غذای قوی تر و زیادتر می کند.
سفره گسترده است.
پس بسم الله،
از تو حرکت،
از خدا برکت.
آیت الله حسن حسن زاده آملی
کتاب شرح فارسی
#اسفار_اربعه، جلد 1 ، صفحه 129 و 130
@apmkadeh