السلام و علیکم و رحمة الله

اسم من نِمَّره است از کابل-افغانستان می‌خواهم از تجربه‌تم برایتان بنویسم:

سه سال قبل پدرمم برایم شرط گذاشته بود که اگر در کانکور کامیاب شدی اجازه‌ی رفتن به دانشگاه را برایت می‌دهم وگرنه باید به مثل دخترهای کاکایت در خانه بنشینی. پس برای اینکه در کانکور قبول شوم شب‌های زیادی علاوه بر درس، تهجد می‌خواندم و از خداوند متعال کامیاب شدن در هر جایی که خیرم باشد را می‌خواستم، به همین منوال کانکور گذشت ولی من به دانشگاه راه نیافتم در همان لحظه با قلب پر از درد نا امید نشده و از خدایم دوباره خیر آن را خواستم بعد از چند ماه به لطف الهی به یک دانشگاه دیگر ثبت نام کردم و به رشته‌ی دلخواهم به تحصیل کردن آغاز کردم. اما در همان سال تحول ( سقوط دولت افغانستان ) در کشورمان رخ داد اما باز هم ناامید نشدم و باز هم به لطف الهی به دانشگاه می‌رفتم، دو سال گذشت، اما چند ماه قبل دوباره دانشگاه‌ها از طرف دولت جدید بر روی ما (دختران) بسته شد ولی من بعد از آن این آیات الهی را درسی برای زندگیم قرار دادم که الله متعال می‌فرمایند: ({چه بسا چیزی را که خوش نداشته باشید، حال آنکه برای شما بهتر باشد و چه بسا چیزی را که دوست داشته باشید، حال آنکه برای شما (بد) باشد، و الله (به رموز کارها آگاه است و مصلحت شما را) می‌داند و شما (از اسرار امور بی‌خبرید و مصلحت خود را چنان که باید و باشد) نمی‌دانید.} البقره_۲۱۶، و اینجا بود که بهتر دانستم که خیر را فقط خدا می‌داند و او هیچ دعایی را بی‌پاسخ نمی‌گذارد و هرگز بندگانش را ناامید نمی‌کند، الحمدلله حال من حفظ قرآن کریم را که قبلاً آغاز کرده بودم ادامه دادم و هم مهارت آشپزی ،خیاطی و زبان انگلیسی را یادگرفتم. داستانم را برایتان برای این بازگو کردم تا که هرگز به‌خاطر شکست‌هایتان، دعاهایتان که تا حال فکر می‌کنید که قبول نشده و هر آرزوی به حقیقت نپیوسته‌تان از خواستن آن به درگاه الله متعال ناامید نشوید، و فقط از الله بخواه، البته همراه با خیر آن از الله متعال بخواه چنانجه حضرت موسی علیه‌السلام دعا کردند: { ربَ انی لما انزلت اليَّ مِن خيرٍ فقير} <القصص_١٤> تشکر.

آنتی‌شبهات: ماشاءالله به این اراده و ایمان زیبای شما، امیدواریم که موفقیت‌هاتون روزافزون باشه و در آخرت بهشتی باشید.

«انجمن آنتی‌شبهات»
@anti_shobahat