🔴رنج و اندوه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هفت سال پیش از هجرت رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم به مدینه، مشرکین مکه کاری کردند که مسلمین مجبور شدند سه سال در شعب ابی طالب بمانند، وضعیت به حدی سخت بوده که مسلمین از فرط گرسنگی برگ درختان را می‌خوردند، حضرت سعد بن ابی‌وقاص رضی الله عنه در خصوص این زمان می‌گوید: شبی در حالی که بسیار گرسنه بودم پوست خشکیده شتری را دیدم، آن را برداشتم و شستم و بر آتش گذاشتم، سپس آن را کوبیده و با آب مخلوط کردم و خوردم! مسلمین سه سال تحریم اقتصادی را تحمل کردند اما از راه حق بازنگشتند. پس از پایان تحریم سه ساله، آرامش و راحتی نه، بلکه عام الحزن در انتظار رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم بود. آموزگار عالم که بهترین آموزگاران است، در این سال به رسول خویش باری دیگر می آموزند که این دنیا برای ایشان دنیای از دست دادن هاست. پیامبری که پیش از تولد پدرشان را، در پنج سالگی مادرشان را و در هشت سالگی سرپرستشان، یعنی پدر بزرگ مهربانشان را از دست داده بودند. در سال دهم بعثت حامی و سرپرست خویش، عمویشان ابوطالب را نیز از دست دادند، در شرایطی که بیشترین احساس نیاز را به ایشان می‌کردند. و در همین سال بود که همسر و یاور و مونس خویش، مادر مومنان حضرت خدیجه رضی الله عنه را نیز از دست دادند. این سال، سالی‌ست که ایشان آن را عام الحزن، سال غم و اندوه، نامیدند. بله، پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، پیامبر از دست دادن ها بودند. پیامبری که از دست دادن هایشان پیش از اینکه به دنیا بیایند شروع شده بود. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم مشهور به پیامبر حزن و اندوه بودند، پیامبر حزنی که همیشه لبخند بر لب داشتند. پس ای دوستان گرانقدر، هر وقت گرفتار مشکلات شدید امید خود را از دست ندهید، خودتان را جای رحمة للعالیمن بگذارید و به یاد آورید که چگونه در دل سختی ها پرورش یافتند و سرور کائنات شدند. در همین سال حزن بود که ایشان امیدوارانه از مکه به سوی طائف رهسپار شدند، تا آنها را به سوی حق دعوت کنند، تا بلکه آنها در راه حق قدم بردارند. اما آن بی خبران جواب دعوت به حق را با توهین و تحقیر و شکنجه دادند. سران طائف به ولگردان و کودکان طائف فرمان دادند که آن حضرت را سنگسار کنند. زمانی که آن حضرت در حال خارج شدن از طائف و برگشت به مکه بودند، آنها ایشان را تعقیب و به سمت ایشان سنگ پرتاب می‌کردند. شاهدان این ماجرا می‌گویند که در اثر برخورد سنگ‌های آنها به آن حضرت صلی الله علیه و آله و سلم از پاهای مبارک ایشان خون جاری شده بود. اما با این وجود زمانی که در راه برگشت از طائف جبرئیل علیه السلام نزد ایشان صلی الله علیه و آله و سلم می‌آیند و به ایشان گفته میشود که: یا رسول الله دستور بده تا کوه‌ها را بر سر این مشرکین آوار سازم. رحمة للعالمین در جواب می‌گویند: خیر اینکار را نکن، زیرا امیدوارم که از نسل اینها اهل حق پیدا شوند. این پاسخ به خوبی نشان می‌دهد که راه ایشان راه حق بود. امیدت را از دست نده. ألّٰلهُمَّ صَلِّ عَلیٰ سَیِّدِناٰ مُحَمَّدٍ وَ عَلیٰ آلِ سَیِّدنا مُحَمّدٍ وَ صَحْبِهِ وَ سَلِّمْ  نوشته شده در: انجمن آنتی شبهات «انجمن آنتی‌شبهات» #نشر_صدقه_جاریه #القدوه ✾ @anti_shobahat