#نظریه_پردازان_فرهنگ_و_فضا#فرانسواز_شوای.
نظام نشانهها در شهر مدرن چه تفاوتی با نظام نشانههای شهر پیشامدرن دارد؟
فرانسواز شوای در جستاری با عنوان «شهرنشینی و نشانهشناسی» (1969) اشاره میکند که محیطهای شهری در جوامع پیشامدرن دارای نظام نشانهشناختی قابل تشخیصی هستند، اما بازشناسی نظامهای نشانهای در جوامع مدرن چالشبرانگیز است. شوای در این باره به دو دلیل اشاره میکند: نخست آنکه شهر مدرن با فرایندهای روانشناختی و جامعهشناختی جهانی سروکار دارد، در نتیجه نظامهای معنایی زیاد و شاید بیش از اندازهای در خود دارد. دوم فرایند تاریخی تغییر در شهر مدرن است که سبب میشود که ساختارهای ثابت (همچون بناها) دچار تغییرات معنایی شوند و در نتیجه معنای نمادین اولیه خود را از دست بدهند. در نتیجه به تعبیر شوای، شهر به پدیدهای «فرو-معنا» (hyposignificant) تبدیل میشود، یعنی ساختارهای شهری معنای نمادین اولیه خود را از دست می دهند یا معنا از آنها زدوده میشود. این زوال معنایی و نشانهشناختی سبب شده که نظامهای گرافیکی به شهر هجوم آورند. یعنی برای خوانا کردن مکانها، به آنها برچسب اسامی و شماره بزنند. از دیدگاه شوای استفاده از علایم گرافیکی نمیتواند از تخریب نمادین شهر مدرن بکاهد. در واقع هر اندازه فضاها و بناهای شهری برای خوانایی، به نظامهای مکملی چون تابلوهای گرافیکی و نامگذاری نیاز داشته باشند، زوال نشانهشناختی خود را نشان میدهند. شوای در شهر مدرن نشانهها از ابژهها جدا شدهاند.
برای مطالعه بیشتر بنگرید به:
Choay, F. (1969). Urbanism and Semiology, Pp. 27-38 in C.Jencks and G. Baird (eds.), Meaning in Architecture. New York : George Braziller
Gottdiener, M., & Lagopoulos, A. P. (Eds.). (1986). The city and the sign: An introduction to urban semiotics. Columbia University Press.
پژوهش، نگارش، گویندگی و تهیه ویدیو:
#زهره_دودانگهموسیقی: سمفونی شماره ۱
#موزارتهیه شده در:
#انتشارات_دیداری_شنیداریموسسه
#انسان_شناسی_و_فرهنگ@Anthropology_iran @IIAC_AV_Productions