انجمن علمی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم

محتَسب آن مرد را می‌زد بِزُور
مَست گفت ای محتسب کم کن تو شُور

زانکه  گر نانِ حَرام این جایگاه
مستی آوردی و افکندی ز راه،

بودیی تو مست‌تر از من بَسی
لیک آن مستی نمی‌بیند کسی

در جفای من مَرو زین بیش نیز
داد بِستان اندکی از خویش نیز

#عطار_نیشابوری
#منطق_الطیر
#ادبیات_عرفانی

🖌به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی

📚سخن، ۱۳۸۵، ص ۳۷۱

https://t.center/anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

#ادبیات_عرفانی

توبه مجنون از عشق:

بُرد مجنون را سوی کعبه پدر
تا دعا گوید شفا یابد مگر

چون رسید آن جایگه مجنون ز راه
گفت اینجا کن دعا این جایگاه

گو خداوندا مرا بی‌درد کن
عشق لیلی بر دل من سرد کن

تو دعا کن تا پدر آمین کند
بو که حق این مهربانی کین کند

دست برداشت آن زمان مجنون مست
گفت يارب عشق لیلی زانچه هست

می توانی کرد و صدچندان کنی
هر زمانم بیش سرگردان کنی

درد عشق او چو افزون گرددت
هرچه داری تا به دل خون گرددت

چون همه عالم شود همرنگ خون
زان همه خون یک دلت آید برون

آن دل آنگه در حضور افتد مدام
شادی دل تا ابد گرده تمام

#عطار
مصیبت نامه، صفحه ۳۶۷.

@anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

#ادبیات_عرفانی

و گفت: شما عاشق شده‌اید بر کسی که بر شما عاشق شده است؟
و گفت: آدمی عاشق است بر شقاوتِ خویش.
و گفت: ما به ادب محتاج‌تریم از بسیاری علم.
و گفت: هر که سایه‌ی نفس از نفسِ خویش برگیرد، عیشِ خلایق در سایه‌ی او بُوَد.


#عطار
تذکرة الاولیاء؛ ذکر عبدالله منازل

🆔 @anjoman_adabiyat_uni_of_Qom