مدرسه نویسندگی آناهل

🧡~| #سرانه_مطالعه
بفرمایید امروز ≈ { ⌗ ۲۱ آبان }📚
• چه کتابی خوندید؟
• چند صفحه؟
• چه زمانی صرف خوندن کردید؟
• دیدگاه‌تون؟

نکات داستان‌نویسی و نویسندگی، شماره ۳۸۹

🎯وارد‌کردن رنج، تنش فیزیکی و کشمکش‌‌های فیزیکی به پیرنگ یا داستان


نمود رنج در نوشتن وقتی است که نویسنده می‌کوشد کارش را کنترل کند. این جریان مربوط به همان میل دستیابی به نتیجه است. اگر از ابتدا بدانید کجا می‌روید پس سفرتان اجباری، بی‌فایده و قابل پیش‌بینی و مستقیم است.

اصلا نیازی نیست این همه چیز بدانید. لازم نیست رئیس همه‌چیز باشید؛ همان‌طور که لازم نیست تمام دنیا روی دوش شما باشد. چند ثانیه آن را زمین بگذارید. دنیا هم‌چنان به چرخشش ادامه می‌دهد. داستان‌تان را با دقت بررسی کنید.

بعد از اینکه داستان جهت و صدای خودش را پیدا کرد، تنش بیشتری وارد آن کنید ولی تا زمانی که مواد لازم برای این کار ندارید دست به چنین حرکتی نزنید. تلاش برای کنترل اثر راه مستقیمی است که ختم به رنج می‌شود.


🖊نویسنده: لرن هرینگ

🍃نویسنده کارش این است که شخصیت‌های داستانی را زنده و با جنب‌وجوش بسازد. بعد از آن کاری ندارد جز آنکه، دنبال آدم‌های زنده‌ای که ساخته بیفتد و گزارشگر احوالشان باشد و طرح را موافق با حرکت شخصیت‌های داستانی تغییر بدهد و پیش ببرد.

🍃تولستوی از پوشکین می‌گوید: «یک روز کسی نزد پوشکین رفت، دید که او می‌خندد. پرسید:« چرا می‌خندی؟» گفت :«ناتالیا به من حقه زد، دارد شوهر می‌کند» توجه فرمودید؟ نویسنده می‌بیند که قضیه این‌طور پیش آمده است و این نشان می‌دهد که شخصیت داستان او، خود را درست ساخته است.

🍃اگر مصالح داستان، خوب ساخته شده باشد، علیه طرح می‌شورند و شورش آن‌ها به معنای درهم‌ریختن طرح ذهنی نویسنده است اما با پیگیری شخصیت‌هاست که طرح واقعی شکل خواهد گرفت.

✨ماریانا، من نابلدم. یک نابلدمِ پُررنگ، درشت و غلیظ می‌نویسم برای همه‌ی ما که گاهی نمی‌دانیم چطور آدم‌ها را بغل کنیم ولی تنمان زخم نشود.
‌
✨ماریانا، بلند بگو بلد نیستم، تمام جهان بلد نیستند فقط آن قدر شجاع نیستند که بگویند کنترل زندگی دست آن‌ها هم نیست.
‌
✨ماریانا، می‌دانی زندگی مسیرهای دیگری دارد، بیا از کسی نپرسیم با غم‌هایمان باید چه کار بکنیم، بیا آن قدر صادقانه دست‌هایمان را روی میز نگذاریم تا این قدر وقیحانه غم‌هایمان را کوچک نشمرند.

✨غم‌های ما به خودمان مربوط‌اند و آدم‌های نامربوط زیادند.
‌
🖊حاتمه رحیمی

🧡~| #سرانه_مطالعه
بفرمایید امروز ≈ { ⌗ ۲۰ آبان }📚
• چه کتابی خوندید؟
• چند صفحه؟
• چه زمانی صرف خوندن کردید؟
• دیدگاه‌تون؟

سلام شبتون بخیر🌹
عزیزان برای این دوره لازمه داخل گپ عضو بشین و فعال باشین🤍
در این دوره تمام عناصر داستان رو من کامل توضیح میدم و حتی تمرین هم میفرستم و جواب‌هاتون بررسی می‌شه.
بعد از پایان دوره همچنان پشتیبانی داریم و می‌دونید که این دوره کاملاً رایگان هست 🤍

تمام اعلام آمادگی‌ها رو میبینم.

اولین جلسه رو دو روز دیگه میذاریم یه ساعتی که شرکت کردن برا همه راحت باشه.
سوالاتون رو داخل گپ بپرسید 💐

اگر هم به هر جلسه نرسیدین، ویس‌ها و مطالب داخل گپ می‌مونه تا یک هفته 🤍

اگر ایده‌ و موضوعی برای داستان یا رمان دارید می‌تونید بفرستید تا راهنماییتون کنم🥰
آیدی من:
@telm_aa0
پیام‌های گپ رو خودم جواب می‌دم 🌹🫶🏻
https://t.center/dorhamianahel

[دوست دارم]

🌱غمگین ترین شعری که خوندم این بود:


آنکه می گفت منم بهر تو غمخوارترین،
چه دل آزارترین شد، چه دل آزارترین...

✍ فریدون مشیری

برخی از فعل‌ها حرف اضافهٔ ویژهٔ خود دارند.
(در کاربرد فعل به حرف اضافهٔ ویژهٔ آن دقّت کنیم):


▪︎ او به شنیدن این سخن عصبانی شد / او از شنیدن این سخن عصبانی شد.

▪︎ تیم آمریکا از ایران باخت / تیم آمریکا به ایران باخت.

تنها... و بس
تنها ویژهٔ
«تنها» گاهی در معنی «فقط» به کار می‌رود و بیانگر اختصاص است در این صورت نباید آن را با کلمه‌هایی مانند:

ویژهٔ، مختصِ، مخصوصِ، منحصر به، اختصاص به و... به کار بُرد:

▪︎نمونهٔ غیرمعیار: این اتاق تنها مخصوص شماست.
▪︎نمونهٔ معیار: این اتاق مخصوص شماست.
▪︎نمونهٔ معیار: این اتاق تنها برای شماست.

🖊وقتی گفت‌وگویی بین دو نفر صورت می‌گیرد، در اثنای گفت‌وگو صدای آدم‌های دیگر هم باید به گوش برسد.

🖊این‌ها داستان را رنگین می‌کند، داستان را پرداخت می‌دهد. یک نویسنده بی‌تجربه فقط می‌تواند خط داستان را بگیرد و پیش برود،

🖊حال آن‌که یک نویسنده باتجربه داستان را می‌پردازد، می‌آراید و رنگین می‌کند.

هیچکس جز خود آدمی چیزی به خود نمی‌دهد و هیچکس جز خود آدمی چیزی را از خود دریغ نمی‌دارد.. تنها راهزنی که دار و ندار آدمی را به یغما می‌برد اندیشه‌های منفی اوست.. تردیدها ، ترس‌ها ، نفرت‌ها و حسرت‌ها ، دشمنان انسان در درون خود اوست ، ترس توست که شیر را درنده می‌کند ، بر شیر بتاز تا ناپدید شود.. بازی زندگی، یک بازی انفرادیست! اگر خودتان عوض شوید ، همه اوضاع و شرایط عوض خواهد شد..

چهار اثر
_فلورانس اسکاول شین

«معلوم - مجهول»

احمد کتاب را از روی میز برداشت.
کتاب از روی میز برداشته شد.
در جملهٔ اول فعل «برداشت» به احمد که فاعل است نسبت داده شده، یعنی احمد است که فعل «برداشتن» از او سر زده‌است؛ پس در این جمله فاعل آشکار است. فعل‌هایی که به فاعل نسبت داده می‌شود، فعل معلوم خوانده می‌شود.

در جملهٔ دوم فعل «برداشته‌شده به کتاب نسبت داده شده‌است و کتاب که «نهاد» جمله است فاعل فعل شمرده نمی‌شود؛ زیرا که فعل برداشتن را کتاب انجام نداده‌است؛ بلکه این فعل بر کتاب انجام گرفته‌است؛ پس کلمهٔ «کتاب» مفعول است. اینجا فعل را به مفعول نسبت داده‌ایم و فاعل آن را در جمله ذکر نکرده‌ایم؛ یعنی فاعل معلوم نیست. این‌گونه فعل‌ها را که به مفعول نسبت داده می‌شود «فعل مجهول» می‌خوانیم.

«فعل معلوم» فعلی است که به فاعل نسبت داده شود.
«فعل مجهول» فعلی است که به مفعول نسبت دارد.

شاید مدتی نشود نوشت یا منتشر کرد. هر شعله‌ای ممکن است با بادها مواجه شود یا که سوختش کاستی گیرد. چیست آن خمِ می که باید گفت سرش سلامت؟

این جملات ری بردبری، اشارت است.