#درنگی_ونگاهی#پیرامون_معنارسانی_درشعر_سپکودر مرحله ی نخست نباید نگاه ما به معنا رسانی در شعر باشد.
اگر دیدیم شعری از خودش معنایی را به ما ارائه نمی دهد خودمان باید دست بکار شویم و آستین بالا بزنیم برای معنا ساختن.
درستش هم همین است که خوانشگر، خودش هنر معناسازی داشته باشد و منتظر ارائه ی معنا از سوی شعر نباشد.
ولی گاهی اگر نتوانیم برای شعری معنا بسازیم به شاعرش خرده نگیریم که آنچه تو نوشته ای شعریت ندارد مراجعه کنیم به شاعرش تا تفسیر و شرحی برای شعرش بنویسد تا راه معناسازی را برایمان هموار سازد نه اینکه بخواهیم مستقیمن معنای شعرش را به ما بگوید.
متاسفانه امروزه نگرشها به سمتی رفته که می پنداریم اگر شعری معنارسانی نکند دیگر شعر نیست ! حال آنکه بخشی از شعر معنا رسانی است نه تمام شعر. چون معنا را میتواند با نثر و متن ساده ای هم رساند ولی در پیرامون شعر مسئله فرق میکند و شعر جدا از معنا رسانیش باید سخنش را شاعرانه بگوید و دریافت معنا از شعر لزومن با دریافت معنا از یک متن ساده یکی نیست و نیاز به کوشش و تفکر و درک ادبی ما در دریافت معنا دارد. بنابراین شاعر پیش از انکه رسالتش ارائه ی معنا به مخاطبش باشد باید نظر خوانشگرش را هنر سخن سرایی اش معطوف نماید /
#کرفکوهی
