هرشب برای لقمه ای نان تکه تکه از دست و پای خیابان ها جمع می شوم هیچ چیز این زندگی ردیف نیست حتا دندان هایم که از اول عقل هم نداشتند با لقمه هایم جویده جویده حرف بزنند باری !!! همه ی ما چیزی به خانه می بریم که بارها در چراغ های قرمز زرد سبز روشن و خاموش شده ایم حالا هم خیلی لازم نیست گور خواب هایمان را کنده باشیم مرگ !!! بخوبی ما را ردیف می کند و دوباره برای متفرق شدن به خیابان برمی گردیم #جمال_بیگ #شعر_جهانی_فراگفتاریک_ایران پ ن : در پیوند و پیوستگی واژه هاست که شعر به بیراه نمی رود . تا به واژه ی متفرق هم برسد، باز به خیابان آغازین سخن بر میگردد. درود بر استاد جمال بیک با این شیوه ی نگارش زیبایشان 👏