[ خبرگزاری عَمّار ]

نقشه مستاجران و احتکار خانه‌های خالی

🔹 در عکس زیر نقشه‌ی نسبت اجاره نشینی سال هشتاد و‌پنج را با دهسال بعدترش یعنی سال نود و پنج مقایسه کنید. تعداد مستاجران به شدت افزایش یافته است.
🔸 عده‌ای معتقدند دلیل این افزایش رسیدن بوم جمعیتی دهه شصت به مرحله تشکیل خانواده و بالا رفتن تقاضا برای خانه مستقل است. اما آمار سال نود میگوید تعداد خانه‌های کل کشور از تعداد خانواده‌های کل کشور چهارصدهزار دستگاه بیشتر بوده. یعنی مساله تولید مسکن نبوده‌ توزیع مسکن بوده‌. در همین سال نود تعداد خانه‌های خالی یک میلیون و ششصد هزار دستگاه بوده‌. یعنی یک میلیون و ششصد هزار خانه «احتکار» شده‌است. *
🔹 آنچه این روند را نگران کننده تر میکند آن است که تعداد خانه‌های خالی در سال نود و پنج نسبت به سال نود باز هم بیشتر شده و تقریبا دو برابر شده و به عدد دو میلیون و ششصد هزار رسیده‌است.
🔸 افزایش تعداد مستاجران یعنی خلع مالکیت از طبقات فرودستی که بسیاری‌شان پس از انقلاب مالک زمین یا مسکن خود شده‌بودند. افزایش تعداد مستاجران یعنی صاحب خانه دوم و سوم و چهارم و پنجم شدن طبقات بالا. یعنی فقیرتر شدن دهکهای پایینی و انباشت بیشتر ثروت و زمین و خانه در دستان بالایی ها.
🔹و افزایش مستاجران و فربه شدن صاحب خانه‌ها یعنی از دست رفتن قدرت چانه زنی مستاجران درباره قیمت اجاره. و این دقیقا اتفاقی است که در دو دهه گذشته افتاده است. خانواده ایرانی در سال هفتاد و شش، بیست و شش درصد درامد خود را خرج مسکن میکرده، در سال هشتاد و شش سی و سه درصد و در سال نود و شش سی و شش درصد. در تهران این رقم از سال هشتاد و شش تا نود و پنج از سی و چهار درصد به چهل و هفت درصد رسیده‌است.
🔸 طرفداران بازار آزاد همیشه مدعی کنترل طبیعی قیمتها از طریق نسبت عرضه و تقاضا هستند. در حالیکه اجاره ها برغم دو و نیم میلیون دستگاه خانه‌ خالی بالا رفته است و باز هم در حال بالا رفتن است. حالا شاید بتوان دلیل اینهمه خانه‌های خالی را بهتر فهمید: کنترل قیمتها از طریق انحصار و مونوپولی. همان احتکار که جز جدایی ناپذیر سرمایه‌داری است. (کانال تلگرام علی علیزاده: @jedaal )
🔹 این روند، روندی لزوما ایرانی نیست. با کمی اختلاف همان روند سی ساله نئولیبرالیسم جهانی در خلع مالکیت از اکثریت شهروندان عادی جهان است که به افزایش بی‌سابقه اختلاف طبقاتی در جهان منجر شده‌است. در همین بریتانیایی که من زندگی میکنم براساس آمار گاردین در سال هشتاد و دو مستاجران چهل و هشت درصد درامد ماهیانه‌شان را خرج اجاره میکردند و امروز پنجاه و دو درصد. اگر در تهران مستاجران نیمی از حقوق خود را برای اجاره میدهند در لندن این رقم امروز به هفتاد و دو درصد درامد کل ماهیانه رسیده‌است.* این به معنای بهتر و بدتر بودن ایران و بریتانیا نیست. به معنای نشان دادن تاثیرات کم شدن تعداد خانه‌های دولتی و روند خصوصی سازی شدن بخش مسکن است. یعنی امری که حسن روحانی با اشتیاق بر آن تاکید دارد و حتی زمان بحرانی زلزله را از تاکید بر آن از دست نمی‌دهد. @jedaal
🔸 امروز آسان است که با اشاره به نحوه اجرای پروژه مسکن مهر کل آن را مورد حمله قرار داد. اما باید بیاد آورد که حملات منتقدان مسکن مهر از همان ابتدای این پروژه و پیش از ساخته شدن حتی یک دستگاه آن شروع شده‌بود. علت اصلی مخالفت خود ایده انبوه سازی برای دهکهای پایین جامعه بود. فساد و ناکارآمدی در اجرای این پروژه تنها به لیست بهانه‌های مخالفت اضافه کرد وگرنه علت اصلی مخالفت نگاه ایدئولوژیک نئولیبرالهای ایرانی به مقوله عدالت اجتماعی بود. ‌اینجاست که برغم همه اشتباهاتش، باید خطر کرد و از اصل پروژه مسکن مهر، یعنی بازتوزیع مالیکت دفاع کرد.
🔹چهل سال از انقلابی گذشته که عدالتخواهی بخشی از دی‌.ان.ای یا ژن اولیه‌اش بود. چگونه می‌توانیم بپذیریم صاحب‌خانه و مستاجر بودن که نوعی رابطه ارباب رعیتی است رو به رشد باشد نه رو به زوال؟
@ammarpress🇮🇷
https://www.instagram.com/p/Be0PgqkhYcn/

*https://goo.gl/gx2PKr
http://www.bbc.com/persian/business-42094664
*https://www.theguardian.com/money/2015/jul/16/tenants-in-england-spend-half-their-pay-on-rent

به بهانه #روز_عفاف_و_حجاب

به بیراهه رفته‌ایم

پیشتر گفته‌شد که باید #مسئله_حجاب۲ نوشته شود زیرا دغدغه‌هایی که به تدوین کتاب مسئله حجاب #شهید_مطهری منجر شده،با شبهاتی که هم‌اکنون وجود دارد؛ متفاوت است.

در این مجال در پی بررسی این نکته‌ایم که سیاستگذاری‌های تماما اشتباه به ویژه در نهادهای نظارتی و فرهنگی چگونه به ضرر #حجاب_اسلامی تمام شده و بحث پوشش را تبدیل به یک عرصه آسیب دیده کرده است؟به عبارتی نهادهای فرهنگی و رسانه‌ای چرا در توسعه‌ی حجاب موفق نیستند و بعضا ذیل #فرهنگسازی برای حجاب در توسعه‌ی بدحجابی پیش قدم بوده‌اند؟

۱- تبدیل مساله حجاب به مسئله‌ای #امنیت_ملی

یکی از ‌هنری‌های برخی افراد که ظاهر از همه چیز برایشان مهم‌تر است این بود که حجاب را تبدیل کنند به تنها شاخص قابل ارزیابی موفقیت یا عدم موفقیت نظام اسلامی.

به عبارتی از نظر برخی حجاب در هرم اهمیت حکومت از #عدالت_اجتماعی ،#قسط ، نظام پولی غیر ربوی ، تضمین صداقت عمومی، #اقامه_نماز و انفاق (فقز زدایی) مهم‌تر است و اگر هیچیک از این‌ها نباشد اما به هر روشی #جامعه_زنان پوشش دینی خوبی داشته باشد، جامعه دینی تحقق یافته است.

در چنین وضعیتی است که یک امر اجتماعی و دینی تبدیل به یک مساله امنیتی و انتظامی می‌شود و هر کس که می‌خواهد نظام را به چالش بکشد، از آن سوی مرزها برای پوشش زنان نقشه می‌کشد.

به عبارت دیگر، این آدرس غلط و راه مواجهه ارزان قیمت با نظام را خود برخی سخنرانان و نویسندگان احساساتی ما و... به دست دشمن خودمان داده‌ایم که شما می‌توانید با چنین مساله‌ای ساده‌ای جامعه و نظام را به چالش متقابل بکشید.

گشت و گذاری در سایر کشورهای اسلامی حتی سنتی تر از ایران نشان می‌دهد که به رغم #تهاجم_فرهنگی تمام عیار غرب به همه‌ی جوامع دینی،مسئله پوشش در هیچ جا اینگونه که در این سامان به معضل تبدیل شده،نیست.

(یاد کنیم از پایه گذاران برخورد امنیتی با بی‌حجابی- مانند #اکبر_گنجی معروف به #اکبر_پونز- که اینک رخ عوض کرده و در باختر دنیا بر طبل حقوق زنان می‌کوبند)

۲- تقلیل مساله حجاب به مدلینگ

یکی از جلوه‌های وحشتناک بدحجابی که ساخته و پرداخته نهادهای فرهنگی در بیراهه‌‌های سیاستگذاری و اجراست. خودنمایی‌ها در مدلینگ حجاب است.

به عبارتی وقتی حجاب در پوشش خلاصه شود و روح آن دیده نشود،نتیجه‌اش همین است که بر خلاف حکم خدا به سر پیرزن و توریست اهل‌کتاب، روسری کنیم و تاج بندگی زن مسلمان را که روزی سوءاستفاده از آن برای پیروان ادیان و اسرای جنگی و کنیزان جُرم بود؛ سبک و خوار نمائیم و در مقابل به نام حجاب و به کام مزون‌ها، چادر کن‌کن و حریراسود ژاپن و کره‌ را به مروارید دوزی و نوار دوزی مطلا ‌کنند و برتن مدل‌های باربی بپوشانند و با حالت غمزه از آن عکس بگیرند و در نهایت ،جماعتی بشوند پیشتاز #طرح_و_مد_ایرانی_و_اسلامی
اینستاگرام و فیس بوک را ورق بزنید تا در کنار آن‌ها که با عریانی‌شان خودنمایی می‌کنند با آخرین مدل‌های خودنمایی این فرمی هم آشنا شوید.

۳- جایگیری اشتباه در جبهه فرهنگ

دشمن ما در مقوله حجاب کجا ایستاده و کجا را مورد هجمه قرار می‌دهد؟ ما کجا ایستادیم و داریم دفاع می‌کنیم؟

دفاع ما در مسئله حجاب حتی منفعلانه هم نیست. زیرا دقیقا نمی‌دانیم برای از بین بردن حجاب،رقیب ما چه نقاطی را هدف گرفته است؟

به نظر می‌رسد، امروز مهمترین جبهه ضدحجاب ذیل تفکرات #فمینیستی است که سعی در القای تبعیض جنسی در مقوله حجاب است و نه مدلینگ و لباس فروختن!

تفکر فمنیزم به عنوان ریشه‌ی اساسی تلاش برای دفاع از حقوق زنان و از بین بردن نابرابری گاه در دل قوانین و سیاست‌های کلان و حتی گاهی از زبان یک وکیل و نماینده‌ی پارلمام و محقق و فعال مدنی محجبه زیرساخت ذهنی دختران را برای تقابل با حجاب واجب(از کلمه اجباری عمدا استفاده نمی‌کنم زیرا کلمه اجبار مربوط به حکومت است و کلمه واجب مربوط به دین. و متوجه این هستم که فمنیزم نه در برابر حکومتها بلکه در پوسته‌ای از تزویر در مقابل خدا ایستاده) فراهم می‌کند.

در این عرصه‌ی درشتناک هیچ راهی جز رفع شبهات پیچیده و منافقانه فمنیزم و تمرکز بر حل مساله حجاب و حق آزادی در عرصه‌ی فکر و کارهای اجرایی نیست.

۴- مسئله حجاب مردان
به بیراهه رفته‌ایم ، چون فراموش کردیم فرمان حجاب نگاه ،قبل از فرمان پوشش زن در قرآن کریم به مردان داده شده بود.

بازار عرضه و تقاضای خودآرایی محرک اصلی‌اش ما مردان هستیم.این را خودمان می‌دانیم؛ اما عمدا به روی خود نمی آوریم.

اندکی تلاش برای پاکی نگاه و رفتار مردان ،بسیاری از رفتارهای پر خطر زنان را از فلسفه وجودی اش خارج می‌نماید.

تلاش خودخواهانه برای مبارزه با بدحجابی زنان بدون یادآوری مسئولیت مردان در این زمینه، القای بی‌عدالتی جنسیتی است.

@ammarpress

https://www.instagram.com/p/BWT7ExmAGUD/

🍐چندمین آرزوی این کودک سوار هواپیما شدن است ؟!!


#عدالت_اجتماعی
#اقتصاد_لیبرالی
#دولت_لیبرالی
@ammarpress