[ خبرگزاری عَمّار ]

سیزده در ابواویل
(خاطره ای از رشادتها و رزم شهید مدافع حرم اسدالله ابراهیمی )

قسمت دوم (پایانی)

جمعه -۱۳ فروردین ۱۳۹۵



برداشت پنجم -عصر همان روز- سوریه -روستای ابواویل

باخودم گفتم جایی ما ایرانی ها باشیم و زمین به داعش بدهیم،حاشا به غیرتمان !
با وجود خستگی بسیار از نبرد امروز ؛ به بچه ها گفتم :چه کسانی حاضرند با من بیایند تا قبل از تثبیت مواضع دشمن روستا رو پس بگیریم. بسیاری از بچه های ایرانی اعلام آمادگی کردند . رزمندگان پاکستانی هم که در اردوگاه حضور داشتند با دیدن این عزم و غیرت ایرانی به ما پیوستند . به منطقه برگشتیم ؛نبرد شدیدی با دشمن داشتیم خوشبختانه پشتیبانی هواپیماهای سوری هم بسیار بموقع بود . وقتی آدرس منطقه رابرای بمباران پشت بیسیم خواستند باوجود اینکه خودمان در روستا بودیم مجبور شدیم گرای روستا را بدهیم و هواپیماها آنجا را برای داعشی ها به جهنمی تبدیل کردند ، بچه های رزمنده هنگام بمباران مخفی شدند و به لطف و عنایت خداوند به هیچ کس آسیبی نرسید .بعد از این بمباران با حمله بچه ها تکفیریهای داعش پا به فرار گذاشتن و با بجا گذاشتن تلفات بسیار سنگین روستا را ترک کردند .و دوباره آنجا بدست نیروهای مقاومت افتاد.


برداشت ششم- تهران-غروب همان روز


کم کم بوستان ها ، تپه های سرسبز ، تفرجگاه های شلوغ تهران از مردمی که از گذراندن یک روز شاد در آنجا خسته شده اند خالی میشود .آخرین روز تعطیلات نوروز برای خیلی ها خاطره انگیز ترین روز در کنار خانواده بود. آتش ها خاموش، چادر ها جمع ، وسایل بسته و... خودروها یکی یکی به سمت منزل در حرکت هستند تا مردم پس از این روز پر هیاهو،استراحت نمایند و از فردا با روحیه ای مضاعف سراغ کار و تحصیل بروند.
کسی نتوانست و نخواهد توانست این فضای تلاش و کسب و کار و تحصیل علم را مختل کند و بجای آن جنگ و بی خانمانی را جایگزین کند. زیرا فرزندان خمینی بیدارند و دلدادگان امام خامنه ای در وسط میدان.

#شهیدمدافع حرم جاویدالاثر اسدالله ابراهیمی
#دومین سالروز حماسه ابواویل

@asdollahabrahimi

سیزده در ابواویل
(روایت رشادتها ورزم شهید مدافع حرم اسدالله ابراهیمی درسیزدهم فروردین ۱۳۹۵)
قسمت دوم(پایانی)
#شهیدمدافع حرم جاویدالاثر اسدالله ابراهیمی
#دومین سالروز حماسه ابواویل

@asdollahabrahimi

سیزده در ابواویل
(خاطره ای از رشادتها و رزم شهید مدافع حرم اسدالله ابراهیمی)
قسمت اول
جمعه -۱۳ فروردین ۱۳۹۵

برداشت اول - صبح جمعه - سوریه -جنوب حلب - روستای ابواویل

دشمن باحجم بسیاربالا وتمام قوا به ابواویل حمله کرد.من سمت چپ روستا در یک سنگر تنها اجرای آتش می کردم.تو یک لحظه برگشتم به خونه ها که همون سنگر های دیگر بود سرکشی کنم ، فرمانده بهم گفت :ابراهیمی برو سرجات مواظب باش بچه ها دور نخورن منم رفتم بایک قبضه آرپی جی و سلاحم تو سنگرم آماده. این حرومی های داعش حمله کردند دشمن این قدر نزدیک شده بود که صدای داد و فریاد و الله اکبرشون رو براحتی می شنیدم .
بدون معطلی شروع به آتش کردم وفرصت کردم یکی دوتا به سمتشون آرپی جی بزنم .
در همین حال متوجه شدم صدای بچه های خودمون وتیراندازی هاشون نمیاد ؛برگشتم به سنگرهای کناری دیدم بچه ها هیچکدوم نیستند ، فهمیدم عقب نشینی کرده اند و منو میون اینهمه داعشی تنها گذاشتن و رفتن. یه لحظه با خودم گفتم: بچه ها نیستن ؛ خدا که هست.


برداشت دوم - تهران صبح همان روز(سیزده فروردین ۹۵)

خیلی ها بساط سپری کردن یک روز خوش در دل طبیعت را فراهم کرده اند. در گوشه و کنار شهر، بعضی چند خانواده دسته جمعی باهم بیرون شهر میروند . بوستان بزرگ و تفرجگاه های اطراف تهران از همان ساعت های اولیه صبح میزبان شهروندانی است که زودتر به آنجا رسیده و بهترین جاها را انتخاب میکنند.ظهر نشده شهر در سکوتی مرموز و خلوت شدنی عجیب فرو میرود واکثر مردم در شادی و فارغ از دغدغه های روزمره در حال گذراندن روزی آرام هستند و آنچه کمتر مورد توجه کسی است امنیت و آرامشی است که در سایه آن قرار دارند. که چگونه بدست آمده و چگونه حفظ میگردد.

برداشت سوم - ظهر همان روز ابو رویل سوریه

بچه ها عقب نشینی تاکتیکی کرده و من روفراموش کرده و بین اینهمه داعشی تنها گذاشته اند. رفتم تو سنگر وجیب هامو پر کردم از مهمات ، خلاصه هر کجا که جا داشتم تو جیب های شلوارم و... یه قبضه آرپی چی برداشتم و دو تا موشک بالای خشابم قراردادم .
یه لحظه صدای الله اکبر تکفیریها قطع نمیشد یک دفعه از تمام اطراف به سمت من تیراندازی کردند از فاصله کمتر از بیست متری ، با نعره یا حیدر شروع به تیراندازی کردم انگار من نبودم که داشتم می جنگیدم خیلی راحت و در عین ناباوری گلوله های من به دشم اصابت میکرد اما یک تیر به من نمیخورد . از یک شکاف این حرومی ها یکی یکی می آمدند و من با چند تیر آنها را به جهنم میفرستادم تا شکاف بسته شد.
تو اون شلوغی صدای چند نفر رو شنیدم :ابراهیمی ..کجایی؟
بچه ها دنبال من اومده بودند .فریاد زدم :من اینجام. از چند طرف منو به رگبار بستن .چاره ای نداشتم باید به سمت بچه ها میدویدم . یاعلی گفتم و به طرف بچه ها رفتم .دیدم فرمانده با دو تا از بچه ها با یک تویوتا که یه دوشکا روش در حال آتیش ریختن بود دنبالم اومده بودن . خودم رو به پشت تویوتا انداختم و با یک اجرای آتیش از میان رگبار دشمن خارج شدیم.


برداشت چهارم-تهران -ظهر همان روز

اگر گشتی در اطراف شهر و بوستان ها و مناطق سرسبز شهر بزنیم مناظر زیبایی از شادی و تفریح مردم میبینیم .
عده ای در چادرها و یا روی زیلوها در حال استراحت و یا سرگرم گپ و گفت خانوادگی ؛ بچه ها همراه بزرگترها مشغول بازیهای مختلف پرجنب و جوش ؛ بعضی ها در حال آماده کردن سور و ساط نهار (کباب یا جوجه کباب و...) دستی بر آتش و ذغال دارند ؛ قابلمه آشی هم توسط خانم های خانه برای عصرانه بار گذاشته شده و...
وجه مشترک همه اینها همدلی و محبتی است که در دلها جاری است.
دور باد خزان از مردم یکدل و دلباخته به میهن .
دور باشد از این وطن، کینه ورزی دشمنان بددلی که چشم دیدن این
عزت و یکپارچگی رو ندارند.

#شهید مدافع حرم جاویدالاثر اسدالله ابراهیمی
#دومین سالروز حماسه ابواویل
@asdollahabrahimi

سیزده در ابواویل
(روایت رشادتها ورزم شهید مدافع حرم اسدالله ابراهیمی در سیزدهم فروردین ۱۳۹۵)
قسمت اول
#شهیدمدافع حرم جاویدالاثر اسدالله ابراهیمی
#دومین سالروز حماسه ابواویل

@asdollahabrahimi

🔸 #مهم
امشب #دومین برنامه گفتگوی ویژه خبری آیت الله #رئیسی
🕦ساعت ۲۲:۴۵