برای سوگواری دو چیز لازم است: اول عشق ورزیدنِ اوی از دست‌رفته در دل ما؛ (درونی‌سازی ابژه) و دوم، عشق‌ ورزیدنِ مای برجامانده برای دل او؛ (درونی‌سازی ما توسط ابژه) تکه‌ی اول، او را برای ما همیشگی می‌سازد و تکه‌ی دوم نیز، ما را برای او جاودانه... و گاهی تکه‌ی دوم را یافتن، تمام آن چیزی می‌شود که برای عبور از او و در عین‌حال اتصال به او لازم داریم؛ تکه‌ای که شاید برخلاف تکه‌ی اول، تلاش بسیار می‌طلبد و لاجرم ظرفیت "قدردانی" در درون... #امیرحسین‌_کمیجانی