چند سوءتفاهم رایج درباره «ارتباطات» ارتباطات چه در فارسی و چه در انگلیسی (Communications) دست‌کم به سه معنا بکار می‌رود: ۱. ارتباطات، به معنای ابزارها و تکنولوژی‌های ارتباطات، مثلا شرکت‌های ارتباطاتی و مخابراتی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، یا ابزارهای ارتباطاتی مثل گوشی موبایل ۲. ارتباطات، به معنای انواع تعاملات بین فردی، مهارت‌های ارتباطاتی (Communications Skills)، ارتباطات موثر، فن بیان و شیوایی سخن، گفت‌وگوهای حساس، مهارت مذاکره، نحوه ارائه خوب، مردم‌داری و خوش‌خلقی، داشتن ارتباطات و نتورک بالا و … ۳. ارتباطات، در معنای علوم ارتباطات، نظریه‌های ارتباطات، ارتباطات و برند، ارتباطات و روابط عمومی (Public Relations)، ارتباطات سازمانی (Corporate Communications)، ارتباطات بازاریابی. این ۳تا تقریبا هیچ ربطی به هم ندارند و هر کدامشان دانش‌ها یا مهارت‌های مستقلی هستند اما در عین حال ریشه بسیاری از بدفهمی‌ها هم هستند. بخصوص خیلی‌ها فکر می‌کنند ۳ همان ۲ است. و فکر می‌کنند مثلا سخنگوی یک سازمان یا مدیر روابط عمومی باید دومی را داشته باشد. راستش یک ربط‌هایی هم دارند ولی همانقدری ۲ به ۳ ربط دارد که به هر حرفه و تخصص دیگری هم دارد. مثلا یک مدیر محصول، یک مدیر مالی، یک پزشک یا یک نجّار خوب هم باید ارتباطات موثر داشته باشد. یا هر فردی اگر فن بیان و قدرت مذاکره و نتورک بالا داشته باشد احتمالا در حرفه‌اش موفق‌تر است. عبارت «روابط عمومی بالا» ریشه در همین بدفهمی دارد. احتمالا منظور از روابط عمومی بالا همان معنای ۲ است ولی چون با روابط عمومی به معنای PR اشتراک لفظ دارد، خیلی‌ها فکر می‌کنند یکی است و با همین تلقی که اتفاقا در بخش خصوصی ما هم رایج است، چه فجایعی که ببار نمی‌آید! در این معنا دیگر ارتباطات و برند یا روابط عمومی یک دانش تخصصی نیست که نیاز به آموزش خاصی داشته باشد؛ بلکه حرفه‌ای است برای افرادِ با روابط عمومی بالا! بهانه نوشتن این متن، خواندن مطلبی در روزنامه ‌محترم هم‌میهن بود که نویسنده محترم درباره سخنگوی دولت نوشته بود و فکر می‌کرد ۲ همان ۳ است. امیرحسن موسوی https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-25294