نوشتن این متن تا حدود زیادی تابع احساسات است اما ردپایی از منطق تطبیقی هم در خود دارد. زمان نوشتن این متن روز قبل از بازی‌های هفته بیست و نهم لیگ برتر است که هر اتفاقی ممکن است در آن بیفتد. هرچند ابتکار عمل دست تیم صدرنشین یعنی پرسپولیس است. اما... خدا را شکر در هنگامه مشکلات اقتصادی و سیاسی جامعه که هر لحظه اتفاقی خاص در آن رقم می‌خورد ما در زمره هواداران تیم سرخ پایتخت، یعنی پرسپولیس قرار گرفتیم. شکرم چند دلیل دارد: یکم: لذت هواداری به کری خواندن در برابر تیم مقابل است و خب در بیشتر این سال‌ها تیم ما دست بالاتر را داشته و تیم رقیب همچنان تنها مشغول لذت از دوبار قهرمانی در آسیا در سال‌های دور و یک فصل قهرمانی بدون باخت است، اما ما در تمام این سال‌ها با ترشح مناسب آدرنالین در هنگام دنبال کردن مسابقات تیم‌مان کیف کردیم برخی از دلایلش این است: - دقیقه نود و شش و پرواز سپهر حیدری و گل به سپاهان و قهرمانی در ثانیه آخر که چه می‌دانید دنیا انگار چند ثانیه ایستاد و .... - خوردن سه گل در نیمه اول و زدن چهارگل از دقیقه هفتاد و دو به بعد در حالی که در همان دقایق استقلال تنها به یک گل نیاز داشت و نتوانست... - دوبار حضور در فینال آسیا میان این همه بریز و بپاش تیم‌های متمول عربی و تند و تیز کره‌ای و ژاپنی هرچند به نایب قهرمانی ختم شد - تعویض ایمون زاید و نتیجه دو هیج در عرض ده دقیقه، سه دو آن هم ده نفره! که باز انگاری دنیا چند ثانیه ایستاد - استارت طارمی و مسلمان از زمین خودی و زدن گل چهارم به استقلال - و .... که ما در همه این سال‌ها تجربه کردیم و داد زدیم و به آسمان پریدیم و تیم مقابل این لحظه‌ها را نداشت و تجربه نکرد. هرچند حق هواداران‌شان بود. دوم: پرسپولیس همیشه در زمین بزرگتر داشته است که آیین بزرگتری را بلد بوده.... نگاه کنید محمد پنچعلی، علی دایی، کریم باقری، سیدجلال حسینی و حالا وحید امیری که راه و رسم می‌داند و حاشیه‎ای ندارد و حالا مقایسه کنید با بزرگتر تیم حریف که روزبه چشمی است و همیشه خودش یک پای حاشیه... بعد از فکری و ... خیلی وقت است جای یک بزرگتر در زمین حریف خالی است... سوم: رفتار و کنفرانس‌های خبری دو سرمربی را در چند بازی اخیر کنار هم بگذارید... به زمین و زمان گیر دادن راه‌کار توجیه و فرار به جلو است طوری که انگاری استقلال گل زده اما تاج آمده درون دروازه و توپ را گرفته و گفته بازی عدسته! خدا را شکر برای تجربه همه این حس‌های و لذت‌های هواداری در سن و سالی که برایمان هواداری مهم است. فردا را نمی‌دانیم چه می‌شود. یاعلی @amiresmaeli