۳) توحید الوهیت: إفراد الله تعالی فی أفعال عباده (یگانه دانستن الله متعال در عبادت و افعال بندگانش است .) به گونه ای که حکم و تمام عبادت و پرستشها تنها از برای رب العالمین می‌باشد.
الله متعال در این مورد میفرماید:
وَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَّا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ﴾
«و پروردگارتان ، پروردگاری یکتا است هیچ معبودی به حق جز او وجود ندارد و ذاتی بخشنده و مهربان است .»[ البقره : 163]

والله متعالی میفرماید:
﴿وَمَآ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِىٓ إِلَيْهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعْبُدُونِ﴾ [انبیاء 25]


عبادت در لغت: به معنی الذل و الانقیاد ،فروتنی و فرمانبرداری است .

عبادت در اصطلاح شریعت: به دو چیز اطلاق میشود؛
۱) به اعتبار متعبد (عبادت کننده)؛ و همین کسی که عبادت الله متعال را میکند نیز باید دو ویژگی داشته باشد؛ و آن همراه بودن محبت و فروتنی (خشوع ) انجام بدهد.

۲) به اعتبار متعبد بهِ: و آن اسم جامعی است از هر امری است که الله متعال آن را دوست دارد و از آن راضی میشود، خواه گفتار و یا کردار باشد این را (متعبد بهِ) میگویند.

ادامه دارد ان شاءالله...