آشفته نويسي هاي گاهگاهي من

اینکه تنهاکلاس پنجمی مدرسه که مبطلات روزه را میدانست و‌ مختصات آب کُر را هم بلد بود حساب بکند شلوار لی پایش کرده بود اگر فاجعه نبود کمتر از آن هم حساب نمیشد ! این را از صحبتهای اقای قاسمی معلم تربیتی مان فهمیدم .
قصه این بود که لابلای چند ساعت چینی که عمر هیچکدامشان به ماه نرسید و یک دوربین یاشیکای ۱۳۵ و چند تکه پارچه که پدر از مکه اورده بود یک شلوار لی پیدا شد .ساعتها به هر کدام مان یکی رسید دوربین هم مشاع بود .اما شلوار لی .. .
مثل همه خانواده های ایرانی که پسر بزرگ مالک هرچیز بی صاحب و شل صاحب خانواده ست ، شلوار لی شد سهم برادر بزرگ که آنروزها داشت معلم میشد به هفته نرسید گفتند معلمی و شلوار لی ! نههه ! راه نداردو تمام .
مسعود را یادم نیست چند روز دوام آورد ولی شلوار هنوز به شُست اول نرسیده بود که نوبت به من رسید .اینکه چقدر ذوق داشتم را فقط بچه هایی که دهه جنگ برای لباس شان ذوق کرده اند میدانند، اینکه چقد بهم میامد ؟ باید بگویم خیلییی . پسر تپل باشد گونی هم تنش بکنی خوردنی میشود !
فردای روزی که وسط سال شلوارم نو شده بود که قشنگ هم بود و پاچه ش ده سانت به بیرون تا خورده بودو به پیراهن سفید راه راهی که خیاط محلمان برایم دوخته بود میامد متفاوت بود آنقدر ذوق کردم که چشم خوردم ! چشم خودم .چند روز طول کشید که من را خواستند دفتر مدرسه ! این را هم یادم نیست. اما صحبت های آقای قاسمی را کلمه به کلمه یادم هست "شما شاگرد اول هستیدودعای سرصف میخوانید و کلی چیز دیگر و لذا پوشیدن شلوار لی برای شما ممنوع "!. رابطه این جملات را فقط دانش آموزهای آن سالهای اقای قاسمی میفهمند .
یادم‌نیست شاید آنروز دلم شکسته باشد شاید هم نه ! پسر چهارم خانه هم شلوار را نپوشیده اخطار خورد و شلوار لی ماند بی صاحب! دآآ یک گوشه جاسازش کرد تا یکسال بعد آنرا به مهمان شهری مان که معلم شان آقای قاسمی نبود هدیه بدهد ...
⬅️عکس رییس جمهور را با شلوار لی برای آقای قاسمی که این روزها پروفایل فیروزه ای دارد میفرستم.
مینویسد: کاپشن ؟ عادت کردن ! میگویم : آنکه هیچ !
جواب میدهد : ها شلوار ! عالیه ! شبیه مردم !
....راست میگوید! آقای قاسمی همیییشه راست میگوید !!

علی طاهری نیا - پزشک ۱۷ مرداد ۱۴۰۳

**دآآ = مادر
#آشفته_نویسی
#شلوار_لی
#پزشکیان

https://t.center/alitaheriniya