آشفته نويسي هاي گاهگاهي من

چرا کرج فقط یک مدنی دارد ؟چرا مدنی فقط یک‌ اتاق سوانح دارد؟ چرا رفیق های زورآبادیمان دعوا کردنشان چند فاز دارد؟ همه ی اینها به کنار ! چرا آدم اینقدر پهنا دارد!
این چراها پشت هم وبسرعت لابلای چهار قُل هایی که میخوانم میایند توی ذهنم .تا جا میشود چسبیده ام به دیوار، کل سوانح چهل و دو سه متر است و ما هنوز پانسمان چاقو خورده اینوری ها را کامل نکرده ایم که قمه خورده ی آنوری ها را میاورند . چشم توو چشم که میشوند انگار پیر لوییجی کولینا سوت شروع نیمه دوم را زده باشد، برانکاردها لنگشان در چشم بهم زدنی میرود هوا، وسایل پانسمان به پرواز در میایند و ترالی ها بهم لولیده میشوند و بیشترین واژه ای که شنیده میشود ناموس است ...تجربه ی من میگوید ناموس در این مواقع بیشتر یک قافیه به درد بخور است تا یک مفهوم فلسفی !
صحنه های کشتی کج یا هر چیز دیگری را تصور کنید دو آدم که رویهم دویست و‌پنجاه شصت کیلو وزن دارند و صدتا اژدها و مار و پلنگ روی تن شان تتو کرده اند و تمام صورتشان خون است در یک اتاق چهل و‌چند متری به هم حمله میکنند . به اینها یک پزشک که تا نصفه رفته ست توی دیوار ، دو یا سه دانشجو که شده اند رنگ گچ و عنقریب آسیستول بشوند اضافه کنید بعلاوه یک پرستار که با حرکت چشم قیچی و پنس و سایر اقلام را تعقیب و‌جانمایی میکند که هزینه گم شدن احتمالی شان بر گردن فیش حقوقی اش میباشد.
غدد درون ریز همه کار خودشان را کنار گذاشته اند و ادرنالین ترشح میکنند ، ادرنالین هورمون "جانت را بردار و در برو "است سایر ترشحات هورمونی تا اطلاع ثانوی هیچ کاره اند .
چقدر طول میکشد تا فریبرز که چیف یا ارشد اساتید زوراباد است برسد ، نمیدانم! قبلا چند بار زیارتش کرده ام ! پهنا و عرض و ارتفاعش یکی است با دو فرمان از درهای معمولی رد میشود و آداب و‌مناسک خاص خودش را دارد.فریبرز ‌یکیشان را میچسباند سینه دیوار و آن یکی را ضد شورشها میرسند و میخوابانند روی زمین...
خودم را تا جا دارد باریک میکنم و از لابلای بازوهای خالکوبی شده و هیکلهای خونمالی شده و شلوارکهای مشکی کونگ فویی میکشم بیرون .
همکاران داخل ایستگاه پرستاری پشت به پشت هم جمع شده اند . یکی شان میگوید:دکتر !! خوبی دکتر ؟
اینکه هنوز کبد و طحالم سرجای اولشان هستند و از جاییم خون فواره نمی زند ! یعنی خوبم؟؟ نه خوب نیستم! یعنی همکارانمان در اورژانس که بهشان تیراندازی میشود ! هم خوب نیستند ! همکارانمان که بصورت روتین مورد خشونت های کلامی و اخیرا فیزیکی هم قرار میگیرند آنها هم خوب نیستند . خوب بودن که فقط شیفت را زنده و سالم به نفر بعد تحویل دادن نیست ....

علی طاهری نیا - پزشک فروردین ۱۴۰۳

#خشونت_بیمارستان_لالی
#خشونت_اورژانس
#تیراندازی_امبولانس_اورژانس
#اورژانس_پیش_بیمارستانی

https://t.center/alitaheriniya