گر شود کافه ی مردم به حساب آلوده قهوه ی چشم تو فالی ست به خواب آلوده زودتر می شکند توبه ی خشک از آن روی سر سجاده کنم لب به شراب آلوده نام ما را بنویسید به ایوان نجف نشد از نام سگ کهف، کتاب آلوده زیر سنگ است به عشق تو علی جان دستم تا عقیق یمنی شد به رکاب آلوده دامن عصمتم از گَرد عبادت پاک است نشود بنده ی حیدر به ثواب آلوده زآشنایان چه توقع ز غریبان چه ملال در محیطی که نشد بحر به آب آلوده معنی از خیر گذشتن به درش بگذر باز حیف از آن لب که بگردد به عتاب آلوده محمد سهرابی