اساسُ الْمُلْک || علی آذرنژاد

جایی كه نه آسمونش نه صدای مردمونش
نه غمش نه جنب و جوشش نه گلای گل فروشش
مث اینجا آهنی نیست مث اینجا آهنی نیست
#داریوش

@AliAzarnejaD

حمله اسراییل به ایران همانطوری بود که پیش‌بینی کرده بودم (و البته موکدا با ذکر منطق و شواهد): بسیار محدود، بدون هیچ تعرضی به تاسیسات هسته‌ای یا پالایشگاهی، صرفا از راه هوا.
اینها را که به عینه الان می‌توان دید. چیزهایی هم هستند که می‌توان فکر کرد: بجز «منابع ناشناس» رویترز و وال‌استریت ژورنال که همیشه پابه‌رکاب جنگ روانی اسراییل و پنتاگون هستند، و البته ده‌هزار «کارشناس» که بعدش روی همان «خبر»ها مانور می‌دهند و تحلیل می‌کنند و اسکی می‌روند؛ چه شاهدی هست که «مقامات آمریکایی توانستند مقامات اسراییلی را راضی کنند که از حمله گسترده چشمپوشی کنند»؟!
خیر؛ حمله گسترده‌ در توانایی اسراییل نبود وگرنه چانه‌زنی و راضی کردن مقامات آمریکایی و غربی سر جریان غزه را داریم می‌بینیم! یا به کل دروغ می‌گویند و همزمان سلاح کشتار جمعی هم می‌دهند، یا بقدری زبون هستند که نتانیاهو و جنایتکاران جنگی اسراییل به هیچ‌شان می‌گیرند.
حمله به تاسیسات مهم یک کشور پهناور که همین الان هزاران موشک کروز و هایپرسونیک را به سویت نشانه رفته و چند هفته پیش هم آبروی پافند هوایی‌ات را برده، آنهم از سوی یک کشور کوچک متراکم، یعنی خودکشی جمعی. همینقدر ساده! وگرنه این حقارت‌بار بودن واکنش اسراییل، با این موج تحقیر و تمسخری که از صبح راه افتاده چیزی نیست که بر جنایت‌کاران جنگی حیفا و تل‌آویو پوشیده باشد.
اخبار صبح را دنبال می‌کردم دیدم بسیاری از کشورهایی که انتظارش هم نمی‌رفت فورا حمله را محکوم کرده‌اند؛ از عربستان بگیر تا مالزی. در عوض انگلیس، بدون محکوم کردن تجاوز هوایی گفته «ایران نباید پاسخ دهد». انگار که هنوز در خواب وقتی هستند که می‌آمدند تهران در سه روز شاه عوض می‌کردند. انگار یادشان رفته وقتی با دزدی دریایی سوپرنفتکش ایرانی را جبل‌الطارق توقیف کردند چه شد: بعد ماه‌ها دادگاه‌کشی بی فایده، دم گوش ناوچه جنگی «امپراتور دریاها» نفتکش انگلیسی در خلیج فارس توقیف شد و مشکل سوپرنفتکش هم چند روزه حل شد!
من به شدت با ادامه تنش و بالاگرفتن درگیری‌ها مخالفم و امیدوارم این آخرین درگیری و منازعه باشد؛ ولی تا «نظم نوین جهانی» این قانون جنگل، و در واقع این جنگل بی‌قانونی است که می‌بینیم چاره‌ای جز آمادگی دایمی برای نمایش «الهجوم الایراني» نیست. این برای تامین جزایر سه‌گانه و هرجای دیگری که چشم و حتی تخیل طمع به آن دوخته شده باشد هم ضروری است.

@FarjamiMahmud

سخنرانی امروز نتانیاهو در سازمان ملل به نظرم یکی از بدترین روزهای سالهای اخیرِ اسراییل در این مکانی است که عموما وظیفه‌اش لی‌لی گذاشتن به لالای این رژیم بوده است:
۱. به شدت به کل سازمان ملل توهین کرد وقتی که آن را مرداب یهودی‌ستیزی خواند.
۲. چند ده نفر از نمایندگان، بعضا اروپایی جلسه را ترک کردند.
۳. در حالی از روابط با عربستان حرف می‌زد و چاپلوسی آن را می‌کرد که نماینده عربستان در جلسه نبود ؛)
۴. رسما به همه نمایندگان توهین کرد. وقتی که یکی از نقاشی‌های کودکانه‌اش را نشان داد و گفت هر کس فکر می‌کند ایران سراغش نمی‌رود باید خودش را به دکتر نشان دهد.
۵. زیر حرفها و قول و قرارهایش با امریکا زد و –به گزارش بی‌بی‌سی– به شدت بلینکن و نمایندگان آمریکا را خشمگین کرد.
۶. دوربین‌های سازمان ملل –احتمالا به تلافی توهینش– نشان دادند که صدای کف زدن حین سخنرانی‌اش از سوی همراهان پرشماری است که از اسراییل با خودش آورده و در جایگاه تماشاچیان نشانده. مساله‌ای که رسانه‌ها هم پوشش دادند.

جیگر خالص
#یحیی_سنوار

🔰 @AliAzarnejaD

تاریخ جنگهای اطلاعاتی-روانی نمونه‌های غریبی دارد از اشتباهات مهلکی که طرف‌های فرادست و حتی نوابغ فن مرتکب شده‌اند و هیچ و پوچ بازی برده را باخته‌اند. چنین نمونه‌هایی را فرودستان و شکست‌خوردگان و ستمدیدگان حق دارند به حساب امداد غیبی، رحمت خداوندی، حقانیت خود، کارما و هر چیز دیگر بگذارند. هر چیز دیگری که به اعتقاد آنها نشان می‌دهد دنیا حساب و کتابی دارد.
در خانواده ما اصطلاح عمیقی وجود دارد به نام «خَرمَردِرِندی» که قاعدتا خراسانی‌ست. در اینکه اینجا «خر» معنای بسیار زیاد می‌دهد یا آن حیوان نجیب باهوش ستمکش مد نظر است - که از نادانی به حماقت منسوبش کرده‌اند - بحثها فراوان است. همچنین آنکه چگونه «مرد رند» معنایی متفاوت اما مرتبط با «رند» می‌گیرد... خلاصه بگویم: خرمردرندی آنست که در همین تصویر می‌بینید!
ارتشی جنایتکار که از اصل و اساس، پایه‌اش بر تجاوز و دروغ و جعل تاریخ استوار شده و در همه ابزارهای غیراخلاقی جنگ روانی و اطلاعاتی سرآمد است؛ ارتشی که می‌تواند چه با پول و چه با توپ و تشر همه رسانه‌های جریان اصلی دنیا را به روابط عمومی خودش تبدیل کند... بله، همچو ارتشی از شدت برخورداری و نبوغ به خرمردرندی دچار می‌شود: تصویری از پهپادی منتشر می‌کند که آمده آخرین لحظات سربازی که تا سر جان جنگیده و حالا با لباس نظامی به کام مرگ می‌رود را ضبط کند و بعدش هم احتمالا کار را تمام کند. مردی که زیر خاکستر و خاک است و حتی نمی‌تواند گردن راست کند چیزی را برمی‌دارد و به سوی پهپاد پرت می‌کند. کاری که هیچ فایده‌ای ندارد جز آنکه ضبط شود. ضبط شود به نشانه آنکه من ایستاده‌ام حتی اگر نتوانم دیگر گردنم را تکان بدهم...
و آن خرمردرندترین دستگاه پروپاگاندای تاریخ مدرن، دستگاهی که از عیان‌ترین نسل‌کشی تاریخ هنوز می‌تواند در چشم هزاران میلیون انسان «دفاع مشروع تنها دمکراسی خاورمیانه از خود» بسازد چنین تصویر تکان‌دهنده‌ای را به عنوان آخرین لحظات زندگی مردی منتشر می‌کند که طبق روایت آنها، مثل موش در تونل‌هایی امن و امان زندگی می‌کرد!
آنها که البته تصمیم گرفته‌اند «سمت درست تاریخ یعنی اسراییل» بایستند که هیج؛ ولی هزاران میلیون آدم هم چنین صحنه‌ای را دیده‌اند و برایشان افسانه موش ترسویی که در تونل‌ها دنبالش می‌گشتند دود شده و به هوا رفته.
آدمکش یا قهرمان راه آزادی، تروریستی بزدل یا مبارزی شیردل... صد سنوار دیگر می‌بینم که جوانه می‌زنند از تکه چوبی خشک که در ویرانه‌ای به سوی پهپادی پرتاب شد.

@FarjamiMahmud

غربی‌های متمدن، برای تاریخ پر از جنایتشان، برای دو جنگ عالم‌گیر و جهانی در همین قرن اخیر، ده‌ها و صدها فیلم و سریال ساختند و می‌سازند تا غارت و تجاوز و اشغالگری و آدمکشی را به شجاعت و افتخار خود تبدیل کنند؛ اما دفاع و مقاومت و ایستادگی مردمی مظلوم را، با یک برچسب ناجوانمردانه‌ی تروریسم، خفه می‌کنند.

افتخار و سربلندی یعنی زندگی یحیی سنوار که برای آزادی و رهایی سرزمینش سال‌ها زندانی شد، مبارزه کرد و تا آخرین نفس در برابر اشغالگران جنگید، حتی با تن مجروح و سر و دست زخمی، به اندازه پرتاب کردن یک تکه چوب.

یحیی یعنی زندگی‌بخش و زنده کننده ...

@ahestan_ir

#نقد_و_نظر

⭕️رفتارِ دوگانه :
تحریم شرکت های هواپیمایی ایران توسط اتحادیه اروپا که موجب مشقت صدهاهزار خانواده و مسافر ایرانی می شود یادآور این حادثه است که یک هواپیمای اسرائیلی در اکتبر۱۹۹۲ داخل شهر آمستردام سقوط کرد و ۴ خلبان و خدمه آن بعلاوه ۴۰ نفر از شهروندان هلند که در  آپارتمان‌ها بودندکشته شدند.
بعدا معلوم شد این هواپیما حامل مقداری اورانیوم غنی شده برای تهیه بمب اتمی بوده که طبق مقررات بین المللی ممنوع و مجرمانه بود. بعد از مدتی در آن منطقه عده ای از مردم دچار بیماری های ریه، پوست و غیره شدند که ناشی از آلودگی به ماده ای مشکوک بود.
متهم اصلی حادثه شرکت هواپیمایی بود ولی نه تنها تحریم نشد بلکه به وسیله دولت و منابع امنیتی هلند و رسانه ها بر جرم و جنایت آن سرپوش گذاشته شد.


🀄️عمادالدین باقی


#twitter

@antioligarchie

وزیرخارجه آلمان می‌گوید اسراییل حق دارد اماکن شهری (مدنی) را هدف قرار دهد و آلمان بابت کمک به اسراییل شرمنده نیست و‌ این کمک‌ها را ادامه خواهد داد.

در ظاهر امر آلمان با حمایت تمام قد از اسراییل به عنوان فرصتی برای جبران رفتار شرم‌‌آور خود در زمان نازی‌ها استفاده می‌کند اما روی نادیده گرفته معادله آن است که نتیجه این حمایت بازهم به نسل‌کشی دیگری منجر می‌شود که با این سخنان وزیر خارجه آلمان معلوم می‌شود، حمایتی آگاهانه است گویی در سنت این طایفه گریزی از معادله‌ای که خروجی آن پاکسازی نژادی باشد، نیست!
@sahandiranmehr

✳️یواش یواش...

نفیسه کوهنورد خبرنگار بی‌بی‌سی: چه دوست داشته باشیم چه دوست نداشه باشیم قبل از ۷ اکتبر روند عادی‌سازی به سرعت پیش می‌رفت و عملاً فلسطینی‌ها در حال فراموش شدن بودند و فکر می‌کردند زنده به گور شدند؛ ۷ اکتبر بود که اسم و پرچم فلسطین را یادآوری کرد
▪️ @Saberin_ir

🔺در سالگرد هفتم اکتبر!

یک سال از حمله غافلگیرانه هفتم اکتبر حماس به اسرائیل موسوم به «طوفان الاقصی» گذشت که پیامدهای آن مناقشه فلسطین و خاورمیانه را وارد دوره پرتنش متفاوتی کرد که شباهتی به قبل از این تاریخ ندارد.

با وجود گذشت یک سال اما صرفا می‌توان «ارزیابی اولیه» و نه نهایی درباره نتایج هفتم اکتبر و تحولات بعد از آن داشت. علت هم این است که تحولات سهمگین متعاقب «طوفان الاقصی» همچنان به قوت خود ادامه دارد و چه بسا رخدادهای سهمگین‌تری نیز در راه باشد. قبل از فروکش آتش این جنگ‌ها و تنش‌ها در نقطه‌ای مشخص نمی‌توان ارزیابی نهایی را در ابعاد مختلف و درباره چشم‌انداز خاورمیانه ارائه کرد.

اما این یک سال تنها می‌تواند به عنوان نشانه و سنجه‌ای به شناخت دورنمای تحولات کنونی کمک کند.
درباره همین ارزیابی اولیه نیز نگاه‌ها کاملا متفاوت است و این هم معطوف به این است که از منظری متفاوت به خود حمله هفتم اکتبر و همچنین تحولات متعاقب آن در خود فلسطین و اسرائیل و منطقه بعضا با چاشنی حب و بغض نگریسته می‌شود.

اگر معیار و ترازوی سنجش برنده و بازنده همانی باشد که در مورد جنگ‌های متعارف میان دو ارتش کلاسیک وجود دارد؛ یعنی میزان تلفات و خسارات وارده به دو طرف جنگ که باید گفت طرف اسرائیلی با تحمیل تلفات و خسارتی بی‌سابقه به طرف فلسطینی، نابودی نوار غزه و کلیه زیرساخت‌های آن و قتل عام 42 هزار فلسطینی بدون شک تاکنون پیروز این جنگ است. حمله هفتم اکتبر چنین آسیبی به اسرائیل وارد نکرد.

آسیب هفتم اکتبر به اسرائیل بیشتر جنبه معنوی با پیامدهای احتمالی مادی دارد. آسیب وارده به طرف فلسطینی بیشتر مادی است و باید دید چه پیامدهای معنوی بر آن مترتب خواهد شد.

اما این پیروزی اسرائیل در ابعاد تاکتیکی و مادی (ویرانی و نسل کشی) هنوز آورده کلان معنوی و راهبردی با «حذف نهایی تهدید» نداشته است. تداوم جنگ هم پس از یک سال خود گویای این واقعیت و تکاپوی مستمر اسرائیل برای برگردان راهبردی پیروزی‌های تاکتیکی خود در باریکه کوچک غزه است؛ تسلیم حماس و نابودی آن به عنوان هدف راهبردی جنگ تحقق نیافته و نوار غزه دوباره تحت سیطره و اشغال کامل درنیامده و گروگان‌ها نیز آزاد نشده‌اند. همچنین رهبران کلیدی حماس در غزه (بر خلاف رهبر آن و معاونش در خارج) حذف نشده‌ و عملیات‌های فلسطینی‌ها هم متوقف نشده است.

شلیک موشک به تل‌آویو از غزه در یک‌سالگی جنگ نیز به معنای بقای تهدید غزه است. همچنین اسرائیل همچنان بعد از یک سال، جنگ خود با غزه و سپس لبنان را یک «جنگ وجودی» می‌نامد.

یک ستون مهم صهیونیسم و اسرائیل امنیت است که بدون آن ستون دیگر یعنی جمعیت و مهاجرت نیز متزلزل می‌شود. هنوز این جنگ ویرانگر نتوانسته است که احساس امنیت را به اسرائیلی‌ها برگرداند. احساس امنیت در جامعه اسرائیل بسیار متفاوت از بقیه جوامع منطقه است. پس از یک سال جنگ 86 درصد از ساکنان شهرک‌های پیرامون غزه دیروز در تازه‌ترین نظرسنجی شبکه رادیو و تلویزیون اسرائیل گفته‌اند پس از پایان جنگ هم حاضر به زندگی در این منطقه نیستند و هنوز بیم تکرار هفتم اکتبر در سایه ماندن حماس را دارند.

اسرائیل در شمال هم با چنین معضلی مواجه است و پس از یک جنگ فرسایشی تحمیلی یک ساله، آواره شدن حدود 100 هزار نفر و تخلیه شدن برخی شهرک‌ها، 40 درصد از آن‌ها گفته‌اند تا ارتش به حضور حزب‌الله در جنوب لیتانی پایان ندهد، به خانه‌های خود باز نمی‌گردند.

در سطح منطقه و جهان نیز اسرائیل داشته‌های مهمی را به نفع طرف فلسطینی از دست داده یا معلق مانده (مانند عادی‌سازی) است. اسرائیل حمایت غالب افکار عمومی در جهان به ویژه در دنیای غرب را از دست داده و از لحاظ اخلاقی سقوط کرده است. این شیفت پارادایمی که علیه اسرائیل در افکار عمومی جهان به ویژه قشر جوان در حال وقوع است، فعلا برگردانی در سیاست‌گذاری‌های غرب نخواهد داشت، اما در آینده نظر به جایگاه افکار عمومی و تغییر نسل رهبران رفته رفته ترجمان خود را پیدا خواهد کرد.
در همین حال نیز جنگ غزه نظم جهانی آمریکامحور را در برابر چالش‌های جدی اخلاقی و قانونی قرار داده است.

در منطقه نیز در کنار تعلیق پروژه عادی‌سازی روابط و پایه‌ریزی نظمی جدید با ادغام اسرائیل، شکاف‌های دیرینه به ویژه شکاف فرقه‌ای سنی شیعی پس از جنگ سوریه و اشغال عراق که همواره به نفع تقویت نفوذ اسرائیل مورد بهره‌‍‌برداری قرار می‌گرفت، در نتیجه ورود گروه‌های شیعی در لبنان، یمن، عراق و همچنین حملاتی از ایران و تلاقی خون دو طرف در این مواجهه، جای خود را به قسمی اتحاد میدانی سنی شیعی در منطقه داده است.

با وجود شرحی که رفت، فعلا برای قضاوت درباره چشم‌انداز تحولات کنونی در سطح راهبردی زود است و باید منتظر تصویری شبه‌نهایی پس از جنگ در جبهه‌های متعدد له یا علیه اسرائیل در جهت پیروزی راهبردی یا شکست راهبردی آن ماند.
#صابر_گل_عنبری
@Sgolanbari

🔹ایران دوستان واقعی این روزها برای کشورشان سنگ تمام گذاشتند
سوای اینکه نام حکومت چه باشد
صرفا برای ایران عزیز
بار دیگر هم پیش بیاید با هر رفتاری که از حکومت در حقشان بشود، باز هم دفاع خواهند کرد
🔸اما آیا جمهوری اسلامی این مساله را می فهمد که باید بر سر این نقطه مشترک با این وطن پرستان کنار بیاید و حرفشان را بشنود
و بر سر سفره راه شان بدهد؟
قطعا خیر

📝 #علی_آذرنژاد
🔰 @AliAzarnejaD

«غزه الآن» کانال بزرگ اهالی غزه
که به زبان فارسی از ایران تشکر می‌کنه

لبخند به طور کامل به چهره فلسطینیان در نوار غزه بازگشته بود،
و شادی و جشن در همه جا آغاز شد.

همه اینها به خاطر شما، ایران و ایرانیان است.

از حمایت ما و ایستادن در کنار ما دست برندارید،

جنگ هنوز تمام نشده است

"ما ایستادگی شما در کنار ما و حمایت شما از ما را فراموش نخواهیم کرد" ...

🇵🇸🇮🇷

🔹شهادت به دست خونخوارترین انسان ها، گوارای وجودت سید

🔰 @AliAzarnejaD

روز آزمون!

مسعود پزشکیان در جهت تحقق رویکرد "وفاق" خود حداکثر نرمش و انعطاف را در معرفی وزیران کابینهٔ خود به مجلس نشان داده و با توجه به وضعیت سیاسی خاص کشور، کار درستی هم کرده است.
امروز اما روز آزمون مجلس در پاسخ مثبت یا منفی آن به رویکرد مصالحه‌جویانهٔ دکتر پزشکیان است. در میان وزیران معرفی شده به مجلس، دکتر ظفرقندی به طور خاص، به صورت معیار سنجش پاسخ مثبت یا منفی نمایندگان به رویکرد وفاق‌محور آقای پزشکیان درآمده است.
دکتر ظفرقندی از یک طرف مورد حمایت عموم وزرای بهداشت سابق کشور با علایق و سلایق مختلف قرار گرفته و از طرف دیگر بیشترین حساسیت طیف تندرو مجلس بر روی او متمرکز شده است. به همین دلیل، میزان رأی او برای سنجش گرایش کلی نمایندگان جنبهٔ نمادین هم پیدا کرده است.
اگر مجلس به عموم وزیران پیشنهادی رئیس‌جمهور از جمله آقای ظفرقندی رأی اعتماد دهد، در آن صورت می‌توان به حرکت رو به جلوی دولت جدید بر اساس تفاهم و وفاق امیدوار شد، اما اگر جز این باشد، یعنی اگر حتی فقط دکتر ظفرقندی از سد مجلس عبور نکند، در آن صورت، بدون پرده‌پوشی باید اذعان کرد که در همین آغاز کار دولت، کت یا کاپشن دکتر پزشکیان در زیر چرخ‌دنده‌های مجلس گیر کرده است و او در اجرای وعده‌های خود، ناکام و زمین‌گیر خواهد شد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

✍ تا زمانی که نظام اسلامی ظلم و تحقیر و تهدید علیه زنان و دختران را در خیابان‌های تهران متوقف نکند، صحبت از توقف ظلم در غزه و فلسطین حرف مفت است.

✅ @AmirTafreshi