سوره رحمن (آیه ۱) الرَّحْمَٰنُ (١) [خدای‌] رحمان‌ عَلَّمَ الْقُرْآنَ (٢) قرآن را تعلیم داد خَلَقَ الْإِنْسَانَ (٣) انسان را آفرید عَلَّمَهُ الْبَيَانَ (٤) به او بیان آموخت الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ (٥) خورشید و ماه با حسابی [منظم و دقیق‌] روانند وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (٦) و گیاه و درخت همواره [برای او] سجده می‌كنند وَالسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ (٧) آسمان را برافراشت و [برای سنجش هر امر معنوی و مادی‌] ترازو نهاد أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ (٨) تا در [سنجیدن با] ترازو طغیان روا مدارید [و از مرز عدالت فراتر نروید.] وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ (٩) و ترازو را به عدالت برپا دارید و از ترازو مكاهید قاری ایرانی جوادحسینی