دردانه هایتان را که می خواستین قد کشیدنشان را ببینید و بزرگ شدنشان را آرزو داشتید؛ حالا برای خودشان خانومی شدند...با دلتنگی و بهانه آغوش کشیدنتان قد کشیدند. چه شب هایی که با همان بی قراری و اشک ها ی معصومانه شان خوابشان برد ...🍃
اما حالا کنارتان تمام قد ایستاده اند ... آقامحمودرضا ؛ آقامصطفی ؛ آقامحمدتقی ؛ شما را نمی دانم ....اما ما چه می خواهیم جوابشان را دهیم ..... کمکمان کنید شرمنده شان نباشیم .... کمکمان کنید تا بتوانیم وقتی پرسیدند "پدرم برای چه رفت؟" زبانمان از گناه و خیانت لال نباشد .... راهمان ...حرفمان ...قدممان راست باشد ....