درگذشت شاعر پیش‌کسوت استاد حسرت تبریزی را به بازماندگان گرامی و همه‌ی دوست‌داران آن مرد بزرگ تسلیت عرض می‌کنم. خانه و آغوش پرمهر او سایه‌سار و پناهگاهی امن و قدیمی برای مشتاقان بی‌شماری بود که سالهای مدید از گوشه و کنار کشور به دیدارش می‌شتافتند و از خرمن فضل و اندیشه و ذوق لطیف و سرشارش بهره‌ها می‌گرفتند. در ایام واپسین عمر آن عزیز در بیمارستان توفیق عیادتش را یافتم. استاد به شدت تکیده شده بود، اما آفتاب نگاه پرمهرش در قاب آن دو چشم آبی زیبا، همچنان می‌درخشید و نور می‌آفرید. چند روز پیش هم که به اهواز سفر کرده بودم، از جوار مضجع نورانی علی بن مهزیار (ع) تلفنی با استاد صحبت کردم و جویای احوال‌ شدم. تقاضای دعا داشت و من نیز دعاگو بودم. اما گویا شفای او وصال معبود ازلی و حشر با اولیاء الهی بود. افسوس که نسل امروز از فیض نفس حق استاد حسرت محروم شد و بار دیگر دریغاگوی یلی از خیل پیش‌کسوتان صاحبدل ادبیات گران‌سنگ پارسی شدیم. از درگاه خداوند برای آن گنج نهان شده در خاک، پاداشی به وسعت دل دریایی و طبع بلند و مضمون‌آفرینش طلب می‌کنم. ✍ افشین علا 🗓️آبان ۱۴۰۳ ✨🆔 @afshinala ✨ 🔺کانال اشعار و مطالب افشین علا🔺