افکـار زنـده

🍂🍃

#تمام_پردیس‌ها_شکست_‌میخورند_‌‌و_فرو_‌می‌پاشند

بهشت‌ها فرو می‌ریزند تا به‌سوی آگاهی و شناخت بیشتر روان گشته و از خود و توانایی‌های بالقوه‌ای که در وجود خویش داریم بهره برداریم. لیکن در این مسیر ابتدا باید دردِ سقوط را تجربه کرده و از سوگش گذر کنیم، سپس راه پیش گرفته و با مراحل آشنا گردیم. بدون #پذیرش، گذر کردن از این راه غیرممکن است؛ #یتیم شدن بخش جدانشدنی و آغاز سفر پرماجرای کشف و خلق #خویشتن است لیکن اگر فریب «چرا من؟!» را بخوریم به جای حرکت، در وضعیتِ #قربانی باقی‌مانده و شروع به سرزنش زمین و زمان خواهیم کرد، همان نیرویی که برای پیش رفتن به آن نیازمندیم را با بدبینی به هدر داده و فرصت‌های خویش را ضایع می‌کنیم.


#وحیدشاه‌رضا
#خودشکوفایی
#روانشناسی
#تغییر_نگرش

🍂🌹 @Afkarezendeh

🍃🍂

در اجتماع بودن و مشغول دنیای بیرون شدن کم‌کم آدم را از احوال دلِ‌خویش بی‌خبر می‌سازد. اگر هوشیار نباشی نیازهای موقعیتی و اقتضاعات زندگی جمعیِ #معطوف_به_بقاء چنان آرام‌آرام به زیر پوست‌ات نفوذ می‌کند که وقتی به خود می‌آیی -که اگر اصلا بیایی!- دیگر هیچ‌چیز از #خویشتن خویش برایت باقی نمانده است. چاره‌ای نیست، باید هر روز نقابی بر چهره بگذاری تا در نمایش جمعی به صحنه پذیرفته شوی، اما وقتی این #نقاب و آن نمایشِ هر روز را باور می‌کنی دیگر هیچ می‌شوی، پوچ می‌شوی، همه تو را می‌شناسند و دیالوگ‌های مقابلت را روان و فصیح بیان می‌کنند اما تو خود را نمی‌شناسی، می‌شوی با دیگران آشنا و با خود غریبه، شهره به شهری و بیگانه از خود.

در میان این هم‌همه سکوت نعمتی‌ست. #تنهایی فرصتِ مغتنمی‌ست تا با خود خلوت کرد و در وجود خویش ژرفا یافت. قلب که آواز‌گر آوازِ حیات است با تکرار ضرب‌آهنگ خود به درون و برون این موتیف دل‌کَش را می‌نوازد، پس چگونه است که انسانِ‌متجدد گردش در برون را فضیلت می‌داند اما چرخش به درون را به کلی فراموش کرده است، و چه بسا بدتر آن‌را ضدارزش می‌پندارد و با انزوا برچسب می‌زند.

#نیچه می‌گوید که در ژرفاها غواصی کنید که آب‌های سطح به سادگی آلوده می‌شوند و #یونگ توصیه می‌کند که با #ناخودآگاه در ارتباط باشید -چه با جهانِ رویاهای خود و چه با خودِ طبیعت عریان: در جنگل قدم بزنید و یا در کنار دریا بنشینید و به افق خیره شوید. آن‌کس که در نزدیکی ناخودآگاهی زندگی می‌کند، شاد‌تر، به اصل خود نزدیک‌تر و پاکیزه‌تر است، چرا که ناهوشیار همان آب‌های اعماق است. وقتی برای خود وقت نمی‌گذارید، و وقتی از «تنهایی» می‌گریزید، بو می‌گیرید، بوی نکبتِ یک جانِ پوسیده، پوشیده در کسوتی آراسته، آغشته به نکهتِ کارخانه‌ساخته، بهر پنهان کردن زنندگی ابتذال روزینه‌گیِ معنا جان‌باخته.

در این #مکاره‌_بازار #سرمایه_سالاری، در هین‌و‌بین بمباران اطلاعات از همه‌سو برای گیج‌کردن مخاطب، غرق کردن‌اش در دریایی از داده‌های غیرضرور و چه‌بسا بیشتر مضر تا مگر در این پریشان‌حواسی او‌ را متقاعد به خریدی بکند! اگر برای خود وقتی در نظر نگیرید چه می‌شود؟ اگر به درون خلوتی نخیزید و مغزتان را از پریز موبایل و کامپیوتر و تبلت و روزنامه و تلوزیون نکشید چه می‌شود؟ #مسخ می‌شوید! #ازخودبیگانه می‌شوید! رنجور، مضطرب، افسرده، ناچیز و تهی می‌شوید. تیری می‌شوید در تیردانِ تیربارِ ابَرماشین، آماده‌ی آتش، آتشی به جانِ جانانِ جهان. خود را ویران کردن زندگی را، زندگی‌ها را ویران کردن است.


#وحیدشاهرضا
#روانکاوی #خودشناسی #خودشکوفایی #مشاوره #رواندرمانی #روانشناسی_تحلیلی #یونگ #تغییر #تغییر_نگرش

‏
🍂🌹 @Afkarezendeh

🍂🍃

‍ 💠 #چه_کسی_سلامت_روان_دارد؟
✍️ #مصطفى_ملکیان

🔻روانشناسان مفهومی را پیش کشیدند به عنوان «سلامت روانی» و گفتند همان طور که سلامت جسمانی برای انسان مطرح است، سلامت ذهنی و روانی هم برایش مطرح است. اما مشکلی که درباره سلامت روانی هست این است که، برخلاف سلامت جسمانی، درباره چیستی سلامت روانی وفاقی وجود ندارد. در روانشناسی مفهومی مبهم‌تر و لغزنده‌تر از سلامت روانی نیست.

🔻از میان آرای مختلف درباره مؤلفه‌های سلامت روان، شش مؤلفه هست که وجه مشترک همه این آراست و به نظر، بهترین نظامهای اخلاقی آنها هستند که به این شش مؤلفه یاری برسانند.این شش مؤلفه به ‌اختصار از این قرارند:

1️⃣ #عزت_نفس

یعنی اینکه انسان، به لحاظ اخلاقی در هر مرتبه هم که باشد، نزد خود خفیف نباشد و خود را دارای ارزش بداند. فرق عزت نفس با تکبر در این است که عزت و خفت نفس اساساً در مقایسه خود با دیگری به دست نمی‌آید، بلکه فقط در نگاه به خود حاصل می‌شود، اما تکبر وقتی پیش می‌آید که انسان خود را با دیگری مقایسه کند. بنابراین، ممکن است انسان عزت نفس داشته باشد اما تکبر نداشته باشد، یعنی اصلاً ثروت روانی و اخلاقی خود را بالاتر از دیگری نمی‌داند، اما همین مقدار را که دارد ارج می‌نهد. به عبارت دیگر، انسان در این حالت به بوده‌ها و داشته‌های روانی و اخلاقی خود ارج می‌نهد بدون اینکه آنها را با دیگری مقایسه کند.

2️⃣ #یکپارچگی_روانشناختی

(که غیر از یکپارچگی اخلاقی است)، یعنی اینکه کل وجود انسان یک آهنگ را کوک کرده باشند. به عبارت دیگر، یعنی عقاید و باورها، احساسات و عواطف و هیجانات، خواسته‌ها، گفتار و کردار هر فرد که سازنده شخصیت و منش او هستند با هم هماهنگ باشند و به تعبیر خیلی جالب عیسی، خانه‌های درونش تجزیه نشوند.

3️⃣ #خودفرمانروایی_شخصی

(که شامل همه رأیها و تصمیمات می‌شود و غیر از خودفرمانفرمایی اخلاقی است، که فقط شامل رأیها و تصمیمات اخلاقی است)، یعنی انسان در مقام نظر و عمل تابع و تسلیم اقتضائات خود باشد، نه تابع و تسلیم اقتضائات دیگری. به عبارت دیگر، یعنی اگر انسان اتخاذ رأیی در مقام نظر و تصمیمی در مقام عمل می‌کند واقعاً مجموعه ادراکات وجود او اقتضای این رای یا تصمیم را داشته باشند.

4️⃣ #خودشکوفایی

یعنی اگر انسان استعدادی را در خود دید سعی کند آن را شکوفا سازد و بالقوه‌گی هایش را بالفعل سازد. البته درست است که، به قول روانشناسان رشد، هیچ انسانی نمی‌تواند همه استعدادهای خود را به فعلیت برساند، اما لااقل آنقدر که می‌تواند بکند.

5️⃣ #سازواری_اجتماعی

یعنی انسان بتواند در جامعه‌ای که عقاید، احساسات و عواطف و هیجانات و خواسته‌ها هیچ کس در آن جامعه مثل او نیست با نرمی در کنار دیگران زندگی کند و به بیشترین حد ممکن زندگی مسالمت‌آمیز داشته باشد، نه اینکه اختلاف عقیده با دیگران باعث جدایی عاطفی شود و انسان با کوچک‌ترین تفاوت بگوید راه من از راه شما جداست و به این ترتیب خود را دچار انزوای روانشناختی کند.

6️⃣ #شناختهای_واقع‌گرایانه_داشتن

کسانی که سلامت روانی دارند به طور مطلق از اوهام، خرافات، هذیانات، سخنان نامدلل، سوگیریها و پیش‌داوریها گریزان‌اند و می‌کوشند تا آنجا که می‌توانند عالم واقع را چنان که هست وارد ذهن خود کنند نه چنان که دوست دارند. به عبارت دیگر، آرزواندیشی ندارند و نمی‌گویند چون آرزو دارم که الف ب باشد پس الف ب است. یکی از علائم این شناخت این است که چنین کسی همیشه پنجره‌های ذهنش را بازمی‌گذارد تا بادهای مخالف به او بوزند و از این رو به این حالت «سعة صدر» نیز گفته‌اند.

🍂🌹 @Afkarezendeh

آدمی در درون نیازی فطری به تعالی‌جویی دارد، آنچه انگیزهٔ بی‌توقف اوست برای #خودشکوفایی
اما #کمالگرایی بدل بیمارگونه این نیاز است که فرد را زندانی ذهن مقایسه‌گر و اسیر چرخ بی‌وقفه حرص اجتماع می‌گرداند.