به نظر می رسد که روند رشد همان هنرِ زمین خوردن است. رشد یعنی: با چه میزان از مهربانی و آگاهی دست خودمان را می گیریم و از زمین بلند می کنیم، با چه میزان از نرمی و لطافت خاک از تن خود می تکانیم و به مسیر خود ادامه می دهیم، به سوی ناشناخته قدم بر می داریم، فرای مرز وجودی خود و داشته هایمان می رویم و در نهایت به راز شگفت انگیزِ وجود داشتن وارد می شویم.
#استفان_لوین#ترجمه:
#مریم_طهماسبی