در استاندارد اول حسابداری، اهمیت (Materiality) به این موضوع اشاره دارد که حذف یا ارائه نادرست اقلام در صورت‌های مالی، در صورتی بااهمیت است که بتواند به‌تنهایی یا در مجموع بر تصمیمات اقتصادی استفاده‌کنندگان تأثیر بگذارد. به بیان دیگر، اگر اطلاعات خاصی حذف شود یا به‌اشتباه گزارش گردد و این تغییر اطلاعات بر تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاران، اعتباردهندگان یا سایر کاربران صورت‌های مالی اثر بگذارد، آن اطلاعات بااهمیت تلقی می‌شود. استاندارد بر دو عامل کلیدی برای تشخیص اهمیت تأکید می‌کند: 1. اندازه (Magnitude): اندازه به مقدار عددی یا ارزش مالی یک قلم اشاره دارد. اگر یک قلم مالی به دلیل حجم یا ارزش بالایی که دارد، بتواند نتایج کلی صورت‌های مالی را تغییر دهد، از نظر اندازه بااهمیت محسوب می‌شود. برای مثال، اگر مبلغ یک دارایی، تعهد یا درآمد به میزان زیادی در وضعیت مالی شرکت اثرگذار باشد، حتی کوچک‌ترین تغییر در ارائه آن می‌تواند اهمیت داشته باشد. 2. ماهیت (Nature): برخی اقلام به دلیل ویژگی‌های خاص خود، حتی با وجود مبلغ اندک، بااهمیت تلقی می‌شوند. برای نمونه، اطلاعات مرتبط با تعهدات قانونی یا موارد اخلاقی، حتی با مبالغ کم، ممکن است اهمیت زیادی داشته باشد زیرا نوع و پیامدهای این اطلاعات می‌تواند تأثیر زیادی بر تصمیم‌گیری کاربران صورت‌های مالی بگذارد. 3. ترکیب اندازه و ماهیت: در بسیاری از موارد، اهمیت یک قلم نه تنها به اندازه یا ماهیت آن، بلکه به ترکیب این دو عامل بستگی دارد. یک قلم ممکن است به دلیل ترکیبی از مبلغ زیاد و ویژگی خاصش برای ذی‌نفعان اهمیت زیادی داشته باشد. بنابراین، تعیین اهمیت یک قلم نیاز به قضاوت حرفه‌ای با توجه به شرایط محیطی و اهداف گزارش‌دهی مالی دارد تا اطمینان حاصل شود که اطلاعات ارائه‌شده برای تصمیم‌گیری کاربران معنادار و قابل اتکا باشد. ترجمه و تنظیم: دکتر سمیرا جودی @accounting_professional