سیتا؛

که عشق، ورای تمام زخم‌هایی که به جا می‌گذارد، شفادهنده نیز هست.

امشب تمومش کردم :)
باید بگم واقعاً غمگین بودم حین دیدن قسمت آخر. خیلی زیاد دوست داشتم شخصیت‌ها و بازیگرها رو، تاریخ اسکاتلند، فرانسه و انگلستان در اون زمان. این سریال مشوقی شد برای میل به مطالعه درباره‌ی تاریخ کشورهای ذکر شده. با وجود سرشار بودن سیاست از دروغ و نیرنگ، اما برام جالبه، همچنان Mary رو دوست دارم، با اینکه مشخصاً در خیلی چیزهای مربوط بهش در این سریال اغراق شده، اما تصویری که ازش در ذهنم دارم رو دوست دارم، کراشه :)
چهار فصل این سریال من رو در دوران حساسی در آغوش گرفتند، لذت بردم و همراه شدم. باز هم می‌گم، ببینید و شما هم لذت ببرید، و لطفاً هر زمان Mary رو در سریال دیدید، یاد من بیفتید. :)))))))))

همانند گیاهان، انسان هم رشد می‌کند. برخی در نور، برخی در سایه. افراد زیادی هستند که به سایه نیازمندند نه نور.

- کارل گوستاو یونگ

بیش باد سکوت و آرامشِ نهفته در آن!

نمی‌دونم در جواب به سؤالِ «خوبی؟» چی جواب بدم. به کارهای روزمره‌ام می‌رسم، از خواب بیدار می‌شم، غذا می‌خورم، با دیگران صحبت می‌کنم، اما آیا همین‌ها کافیه؟ این‌ها نشون میده که من «خوبم»؟ میل به تنهایی و سکوت‌ام چی؟ یا دردی که هرازگاهی توی قلب و قفسه سینه‌ام پخش میشه؟ اما این‌ها که دیده نمی‌شه، پس می‌تونم بگم «خوبم!»

رهایی احساس ارزشمند و قشنگیه. باعث می‌شه بدون احساس تعلق‌خاطر و وصل‌بودن به چیزی، برای خودت آزادانه زندگی کنی و از این آزادی آرامش بگیری.

رهایی چطور حاصل می‌شه؟ با قطعِ انتظار! وقتی دست بکشی از تمام انتظارات ریز و درشتی که داری، آزادی و رهاییِ متصل نبودن رو احساس خواهی کرد.

محو شدن یک علاقه فقط بعد از کلی کلنجار رفتن و پدیدار شدن زخم روی روح حاصل می‌شه. هر چه بیشتر ازش زخم بخوری، یک قدم به رها کردنش نزدیک‌تر می‌شی.

خیلی لذت بردم از ری‌واچ کردنش واقعاً :)))

آیا اونقدر «امن» هستی که بتونم تنهاییِ عمیقم رو باهات شریک بشم؟

آیا اونقدر «امن» هستی که آسیب‌های گذشته‌ام رو بهت بگم؟

آیا اونقدر «امن» هستی که بهت تکه‌های شکسته‌ام رو نشون بدم؟

آیا اونقدر «امن» هستی که حرف‌های نگفتنی رو بهت بگم؟

تسلیت‌گفتن‌هایی که به طور ضمنی بگویند شما به این اتفاق نیاز داشتید، که به هر بلایی سرتان آمده نیاز داشتید تا دنیای‌تان را از هم بپاشد، هرگز نمی‌تواند مایه‌ی تسلیِ خاطر باشند. آن‌ها دروغند و دروغ هرگز احساس خوبی ایجاد نمی‌کند.
#عیبی_ندارد_اگر_حالت_خوش_نیست

اتفاقات تغییر‌دهنده‌ی زندگی نه به آرامی می‌گذرند و نه برای جبران اشتباهات گذشته هستند. آن‌ها ما را تغییر می‌دهند. بخشی از پایه‌های زندگیِ رو به آینده‌ی ما هستند. شاید آنچه روی آن بسازیم رشد باشد. ممکن است حرکتی باشد به سوی زیبایی بیشتر، عشق بیشتر، کمال بیشتر. اما به انتخاب شما بستگی دارد، به تطبیق‌یافتن خودتان با کسی که هستید و کسی که می‌خواهید باشید.
#عیبی_ندارد_اگر_حالت_خوش_نیست

هیچ‌کس در زندگی‌اش به فقدانی عظیم برای تبدیل‌شدن به کسی که "باید باشد" نیاز ندارد. جهانِ عادی این‌گونه نیست که شما باید به چیزی تبدیل شوید، پس زندگی تجربه‌ی وحشتناکی به شما می‌دهد تا آن هدف محقق شود. برعکس، زندگی کنش و واکنش است، اتفاقات در جریانند و ما آن‌ها را می‌پذیریم و سازگار می‌شویم. ما به آنچه تجربه کرده‌ایم واکنش نشان می‌دهیم، که نه خوب است و نه بد. فقط وجود دارد. مسیرِ روبه‌جلو مسیرِ ادغام است، نه مسیرِ بهبود.
#عیبی_ندارد_اگر_حالت_خوش_نیست

یادگیری به صدها هزار روش مختلف رخ می‌دهد. سوگ و فقدان تنها یک‌راه برای پیدا‌کردن عمق و ارتباط هستند، اما نه تنها مسیر.
#عیبی_ندارد_اگر_حالت_خوش_نیست