عزیز من، به «منم منم» گفتن‌های اخوان که می‌رسد، آدم دلش هزار پاره می‌شود: «هوا بس ناجوانمردانه سرد است. آی... دمت گرم و سرت خوش باد! سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای! منم من، میهمانِ هر شبت، لولی‌وشِ مغموم منم من، سنگِ تیپاخوردهٔ رنجور منم، دشنامِ پستِ آفرینش، نغمهٔ ناجور..» گویی در آسمان‌ها گفتند: «نفس‌گیرتر از این باید!» پس، شجریان آواز برکشید، علیزاده زخمه بر تار زد، و کلهر کمانه بر کمانچه رساند. و فلک‌نشینان، آرام گرفتند و گفتند: «سرای ماتم را، ساز و آوازی چنین درخور است.» #موسیقی_شبانه