🔹 تُهیایِ طرب اما جهان من، آن‌سوی مرزهای اساطیر و ادیان است؛ در این‌ محدوده‌ی طرب‌ناک، نه اثری از واصلان مدهوش و یا دعوت به تماشای هفت‌پرده‌ی خاموش خواهی دید و نه خبری از حکمت نظری و عملی خواهی شنید. نه جویباری از زمان ازلی و اساطیری، در رؤیایت می‌‌خروشد و نه ابهامِ مِه‌گون آرزویی عارفانه در خیال‌ات، خرقه‌ی خاطره می‌پوشد. شادمانه و‌ رقصان می‌گذرم از این برهوتِ تهی از قصه‌های اُمیدآمیز و تسلّی‌آلودِ «عروج و عودِ ارواح و رستاخیز و قوس‌ نزولی و تناسخ صعودی» و هرچه از این قبیل! این موقعیتِ خُنثی و خاطره‌زدوده، در منطقه‌ی صفر مرزیِ وجود؛ اندک‌جایی‌ست برای نمایشِ پوکی و بینوایی معناهای مستقر و موجود... زود یا دیر بر این گستره، آن‌چه از من برجای می‌مانَد، چشمانی‌ باز است به سمت نامتناهیِ بیهوده‌ و نگاهی که در دوائرِ حیران‌اش، بصیرتى سرد و بُرَنده موج می‌زند! 🔹کاباره‌ی عدم (سی روایت از طرب، تنهایی و تردیدهای #خیام_نیشابوری ) 🔸#عبدالحمید_ضیایی @abdolhamidziaei