🔴فرصت اندک؛ در نبود عزم ملی 🔺اعتماد ملی ۸ دی ۱۴۰۳ ✍️عباس عبدی 🔘در دو یادداشت قبلی ابتدا نوشتم که جامعه ما از سال‌ها پیش در وضعیت امتناع برنامه‌ریزی قرار دارد. سپس توضیح دادم که تصور می‌رفت یا قرار بود که دولت پزشکیان آمده که این معضل را حل کند ولی با نقض پیمان مواجه شده است در حالی که این آخرین فرصت برای عبور مسالمت‌آمیز و کم هزینه بسوی جامعه‌ای است که امکان برنامه‌ریزی برای حل مسایل مردم را داشته باشد. شرط‌های رسیدن به امکان برنامه‌ریزی را هم توضیح دادم.‌ 🔘در این یادداشت می‌خواهم با ارجاع به واقعیت‌های موجود در این دولت و نیز سخنان رییس‌جمهور و معاون اول و احیانا سایر مقامات آن نشان دهم که چرا آنان هم بطور ضمنی اذعان دارند که برنامه‌ریزی غیر ممکن است. در ادامه هم خواهم گفت که به نظر من راه‌حل چیست. 🔘واقعیت این است که دولت در این مدت گام‌های خوبی برداشته است آخرین آن نیز حذف محدود فیلترینگ از فضای مجازی که با پرداخت‌های ویژه از جیب مردم به سکوهای داخلی همراه بود. ولی هیچکدام از اقدامات دولت نتوانسته شرایط را برای برنامه‌ریزی فراهم کنند. در واقع این گام‌های خوب یا از نظر مردم کافی نیست یا آن که با مشکلات مستقیم مردم که حل آنها نیازمند برنامه‌ریزی است در ارتباط نیست. مخالفان به عللی نتوانستند یا نخواستند جلوی این اقدامات بایستند ولی در باره کارهای اساسی‌تر مقاومت می‌کنند. 🔘آن مسایلی که باید از طریق برنامه‌ریزی حل شود شامل سیاست خارجی و رفع تحریم‌ها، ناترازی ارزی و انرژی، جلب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، رشد اقتصادی پایدار و کاهش تورم، تغییر روند چالش‌های محیط زیست، آب، پسماند، آلودگی هوا، گرد و غبار، فرونشست زمین، آسیب‌های اجتماعی، مهاجرت نخبگان، فقر و نابرابری، حذف رانت‌ها، اصلاح نظام اداری، و... است. https://telegra.ph/فرصت-اندک-در-نبود-عزم-ملی-12-27