🔴نقض عهد 🔺اعتماد ۳ دی ۱۴۰۳ ✍️عباس عبدی 🔘در یادداشت قبلی با عنوان امتناع سیاست‌گذاری توضیح دادم که چرا در شرایط کنونی کشور، سیاست‌گذاری برای حل مسایل غیر ممکن است؟ طبیعی است که مطابق آن تحلیل ادامه حیات دولت قبلی از طریق آمدن تندروها نه تنها سیاستگذاری را ممکن نمی‌کرد بلکه این گره را کورتر می‌نمود. همچنین اگر قرار باشد که پزشکیان بیاید و سیاست‌های دوره روحانی ادامه یابد این نیز مانع از باز شدن راه سیاستگذاری می‌شود. دولت پزشکیان برای باز کردن این راه یک فرصت و شاید آخرین فرصت است. 🔘پس چرا تاکنون این راه باز نشده است؟ علت در فقدان پیش‌شرط‌های سیاست‌گذاری است. این پیش‌شرط‌ها شامل وحدت یا اتحاد سیاست‌گذاران، تحلیل مشترک از شرایط، تعیین اهداف مورد توافق، سازمان اجرایی تحت فرمان سیاست‌گذار، و نظارت موثر و مستقل و بی‌طرف است. تقریباً می‌توان گفت که شکاف موجود در ساخت قدرت در دوره دوم روحانی در این مقطع زمانی نیز وجود دارد، گر چه آقای پزشکیان می‌کوشد که با شعار وفاق و ادبیات سازنده آن را حل کند. ولی نه در هدف، نه در ابزار و منطق سیاست‌گذاری، نه در سازمان اجرا، و نه در تحلیل شرایط کنونی و نه وحدت سیاست‌گذار هیچ کدام در حد مطلوب وجود ندارند. 🔘چرا با این وضع مواجهیم؟ اگر بخواهیم مهم‌ترین قاعده و اصل اخلاقی که پایداری و پیشرفت جامعه مستلزم وجود آن است را نام ببریم، وفای به عهد و پیمان است. بدون وفای به عهد، هیچ سنگی روی سنگ دیگر بند نمی‌شود. بویژه در حوزه داخلی کشورها این امر مهم‌تر است. تجربه دولت خاتمی و به طور مشخص‌تر دولت روحانی نشان داد که با وجود شکاف درون قدرت نمی‌توان مشکلات و مسایل گوناگون کشور را بصورت پایدار حل کرد. مسایلی که هم اکنون در ایران؛ هم گستره فراوانی و هم عمق و ژرفای زیادی دارند. تقریباً در همه حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، خارجی، امنیتی و نظامی و دینی با یک یا چند چالش عمیق مواجه هستیم که حل هر کدام پیچیدگی‌های خاص خود را دارد، ولی شرط اول حل آنها، رسیدن به تفاهمی همه‌جانبه در ساخت قدرت است. هم از حیث تحلیل مسأله و شرایط، هم اهداف و هم اجرا و... 🔘شاید پرسیده شود که اگر تجربه دولت روحانی پیش روی ما بود پس چرا از پزشکیان حمایت کردیم که همچنان با این دوگانه مواجه باشیم؟ من سعی می‌کنم علل اصلی آن را از دیدگاه خود برشمارم. اول اینکه تجربه دولت رییسی نشان داد که کارآیی و یک‌دستی در جناح اصول‌گرایان تندرو یک سراب فریبنده بود. چون علم‌محور نبودند، و اهداف آنها تأمین خیر عمومی نیست، و تابع ملاحظات ایدئولوژیک فراواقعی و خیالی است، پس کارآمدی نخواهند داشت و به تبع آن یک‌دستی آنان نیز به سرعت تجزیه می‌شود، همچنان که در انتخابات اخیر هم دیدیم شد. دوم اینکه حضور آنان جز تشدید آگاهانه بحران ایران هیچ ثمر دیگری نداشت، و این قطعی بود. 🔘ارزش‌ها و رویکردهایی که هم قبلاً گفته است و هم در طول انتخابات اعلام کرده و هیچ کدام نیز مطلقا مورد رد ساختار سیاسی نبوده است. این یک پیمان آشکار بود میان مردم و پزشکیان از یک سو، و میان پزشکیان و حکومت. حتی اگر نوشته هم نشده باشد مسأله‌ای نیست. آن را می‌توان ذیل عقد فضولی تعریف کرد، که پزشکیان یا هر نامزد دیگری (فرقی نمی‌کند) از طرف حکومت به مردم وعده داده است که اگر به او رأی دهید این وعده‌ها را با نیروهایی که نزدیک به او هستند انجام می‌دهد. https://telegra.ph/نقض-عهد-12-22