نمک بر زخم مردم سرمقاله هم‌میهن 01 دی 1403 🔹سیاست‌ورزی در ایران نه‌تنها گامی به پیش نمی‌رود؛ بلکه هر روز نه یک گام که چند گام به پس می‌رود. برخی از سیاسیون در عالم دیگری سیر و زندگی می‌کنند و نه‌تنها دردهای جامعه و مردم را التیام نمی‌دهند و مرهمی بر زخم آنها نمی‌گذارند، بلکه تا آنجا که بتوانند آگاهانه یا ناآگاهانه بر آنها نمک می‌پاشند. 🔹در خصوص تغییر مدیران، دست مردم چندان باز نیست؛ چون فیلتر‌های گوناگونی وجود دارد که خروجی از این فیلترها منجر به وجود نامزدهایی می‌شود که لزوماً مورد تایید اکثریت نیستند و انتخاب آنها رضایت خاطر کافی ایجاد نمی‌کند. بنابراین، مجبورند بسوزند و بسازند به امید اینکه شرایط بهبود یابد. این وضع در ذهن و روان و ضمیر مردم می‌ماند تا روزی نشان داده شود. 🔹ولی ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود. آنچه که بدتر است، زبان تلخ و بی‌احساسی است که برخی از مسئولین از گذشته داشته‌اند و هنگام طرح مشکلات، به‌جای همدردی با مردم دنبال بیرون کشیدن گلیم خویش از آب هستند و در پی نمره دادن به خود و همکارانی هستند که با خود به محل کار آورده‌اند. 🔹یا دنبال انداختن تقصیر و مشکلات به دوش دیگران و قبلی‌ها و بیگانگان هستند. رفتاری که در دولت گذشته به‌شدت رایج بود و می‌کوشیدند ناتوانی‌های خود در انجام وعده‌ها را مثل کودکان بهانه‌گیر بر دوش دولت قبلی بیندازند. 🔹ولی پزشکیان از مردم عذرخواهی کرد و حاضر نشد چون گذشتگان تقصیر قبلی‌ها بیندازد. به چند دلیل؛ اول اینکه، مسئولیت و حاکمیت پیوسته است و نمی‌توان خود را از گذشته جدا کرد. دوم اینکه، مسئولیت و حاکمیت پیوسته است و نمی‌توان خود را از گذشته جدا کرد. 🔹گرچه عذرخواهی آقای رئیس‌جمهور مسئله برق را حل نکرد؛ ولی دو نتیجه داشت. یکی اینکه مردم احساس کردند که فردی مسئول جلوی آنهاست. دیگر اینکه این رفتار نشان می‌دهد که مقام مسئول مسئله را درک کرده‌ و آماده کوشش برای حل آن هم هست. 🔹اما در مقابل می‌بینیم که شهردار تهران در وضعیت کنونی هوا که در گذشته کمتر سابقه داشته است، دنبال نمره دادن به خود است و درباره عملکرد خود نمره می‌دهد و می‌گوید که: «ما به خودمان در حوزه مقابله با آلودگی هوا و اجرای قانون هوای پاک نمره خوبی می‌دهیم.» 🔹این گفتار جز پاشیدن نمک بر زخم‌های جامعه که ناشی از آلودگی هواست، هیچ نتیجه دیگری ندارد. 📌ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین @hammihanonline hammihanonline.ir