در شهر هیچ کس نمی دانست که این دهقان زاده ی اهل طابران برای چه خود را
فردوسی نام نهاده بود، افسانه پردازان و کسانی که عادت داشتند، در این گونه کارها، کنجکاویهای خود را با قصه های حقیقت نما ارضاء نمایند گه گاه این نام او را نسبت به باغ یا مزرعه ای می دانستند که تعلق به پدر وی داشت، آن را فردوس می خواندند.
هر چه بود این دهقان زاده در شاعری برای خود احساس یک مسئولیت تاریخی می کرد.
توفیق
فردوسی محدود به ابداع یک اثر شاعرانه یا تسخیر یک قلمرو تازه برای شعر فارسی نیست توفیق او در خلق و ابداع دنیایی است که روح ایرانی، روح انسانی ایران را بیرون از محدودیت های زمان و مکان، همواره زنده، متحرک، و در حال طپش و احساس، نگاه تواند داشت و تا وقتی هوسهای زبانسازان، ایرانیان را از فهم شاهنامه محروم نسازد این روح ملی که از شاهنامه تجلی می کند جان ایرانی را گرم خواهد داشت.
@aarrf#عبدالحسین_زرین_کوباول بهمن ماه زادروز حکیم
#فردوسی_پاکزاد مبارکا