@aarrf#زندگینامه_سیمین_دانشورسیمین_دانشور زاده شده در
هشتم_اردیبهشت_هزاروسیصد شهر شیراز
پدرش محمد علی دانشور پزشک بود و مادرش قمر السلطنه حکمت نقاش و مدیر هنرستان دخترانه بود.
سیمین دوران ابتدایی و دبیرستان خود را در مدرسه انگلیسی مهر آیین گذارند و سپس برای ادامه تحصیل به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت.
پس از مرگ پدر در سال ۱۳۲۰ مقاله نویسی را در رادیو تهران و روزنامه ایران آغاز کرد. و نام مستعار (شیرازی بی نام )را برای خود برگزید.
سیمین در سال ۱۳۲۷ اولین مجموعه داستان های کوتاه خود به نام آتش_خاموش را نوشت.
او این مجموعه را به تشویق فاطم سیاح و راهنمایی صادق هدایت نوشت.
آتش_خاموش نخستین مجموعه داستانی به قلم زن ایرانی است.
سیمین در همان سال با جلال آل احمد آشنا شد و این آشنایی دو سال بعد به ازدواج ختم شد.
در سال ۱۳۲۸ سیمین با مدرک دکتری ادبیات فارسی از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران فارغ التحصيل شد. او رساله خود را با نام (علم الجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم) با راهنمایی فاطمه سیاح و بدیع الزمان فروزانفر نوشت.
سیمین در سال ۱۳۳۱ موفق به دریافت بورس تحصیلی از دانشگاه (استنفورد در آمریکا )شد و برای دوسال در آنجا در رشته زیبایی شناسی تحصیل کرد.
در همان سال ها در آمریکا به آموختن نمایش نامه نویسی و داستان نویسی هم پرداخت.
سیمین دو داستان کوتاه به زبان انگلیسی در آمریکا چاپ کرد.
او پس از بازگشت به ایران در مدرسه هنرهای زیبا مشغول تدریس شد و در سال ۱۳۳۸ تدریس باستان شناسی و تاریخ هنر در دانشگاه تهران را آغاز کرد.
اندکی بعد از مرگ جلال در سال ۱۳۴۸ رمان
سووشون را منتشر کرد.
#سووشون از پرفروش ترین رمان های معاصر ایران است و به هفده زبان زنده دنیا منتشر شده است. و درباره رخداد های دوره رضاشاه است.
از دیگر آثار سیمین میتوان به
#شهری_چون_بهشت #به_چه_کسی_سلام_کنم_؟
#پرنده_های_مهاجر #جزیره_سرگردانی #غروب_جلال #ساربان_سرگردان #کوه_سرگردان و چندین اثر ترجمه اشاره کرد.
سیمین در سال ۱۳۵۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد.
او پس از یک دوره طولانی بیماری از سال ۱۳۸۶ دوباره نوشتن را آغاز کرد.
سیمین دانشور در ۲۸ / ۱۲ / ۱۳۹۰ بر اثر کهولت سن و بیماری آنفولانزا در گذشت.
روحش شاد و یادش گرامی.
@aarrf