↩️ پافشاریِ دینِ زرتشتی بر میهن‌پرستی#v3💠 میهن‌پرستی بیگمان یکی از ارجمندترین آموزه‌های دین‌بهی‌ست. دینِ زرتشتی اگرچه پیامی جهانی دارد و برای گسترش در چهار گوشه‌ی زمین پایه‌گذاری شده است [1]، بِیک (اما) پافشاریِ ویژه‌ای نیز بر میهن‌پرستی دارد.
💠 در این راستا، اَشو زرتشت نه تنها کوشش برای پیشرفتِ میهن را به پیروانِ خود آموزش داده و آن را راهی برای همانند شدن با اهورامزدا دانسته است [2]، وانگَه (بلکه) به گواهِ شاهنامه می‌توان هتا (حتی) خودِ او را از جانباختگانِ راهِ پدافند (دفاع) از میهن به شمار آورد. چرا که بر پایه‌ی شاهنامه، اشو زرتشت از آن رو به دستِ بیگانگان کُشته شد که گشتاسپ‌شاه را از باج دادن به اَنیرانیان (غیرایرانیان) بازداشته بود. [3] به همین چرایی، بیگانگان به ایران‌زمین تاختند و شوربختانه جانِ وَرجاوَندِ (مقدس) او را هم سِتاندند.
💠 افزون بر این، در فرهنگِ زرتشتی مینوی همه‌ی کشورها سِپَندارمَذی دانسته شده است. [4] بر این پایه، یکی از خویشکاری (وظیفه) های یک زرتشتی برای پاسداشتِ داد و آیینِ سپندارمذ اَمشاسپَند، پاسداشتِ میهن‌پرستی می‌باشد. هَرآینه (البته) از آنجایی که مینوی همه‌ی کشورها سپندارمذی دانسته شدند، نگهبانی و پرستاری از میهنِ خود یا همان میهن‌پرستی، هرگز به چَمِ (معنای) ستیز با میهنِ دیگر مردمانِ جهان نمی‌تواند باشد. چه دین‌بهی کیشی جهانپذیر (جهانشمول) است.
🗯 پی‌نوشت‌ها:(1) «خوشا به روزگارِ ما! اینک آتُربانی زاده شد؛ سِپیتمان زرتشت! از این پس، زرتشت ما را با نیازِ زَور و بَرسَمِ گسترده بستاید. از این پس، دینِ نیکِ مزدا در هفت کشور گسترده شود.» {اوستا- فروردین‌یشت}
(2) «این را می‌پرسم، آن نیک‌اندیشی که برای افزایش دادن به تواناییِ خان‌ومان یا روستا یا کشور با راستی کوشاست، مانندِ تو خواهد گردید ای مزدا اهورا، کِی او چنین خواهد شد و به کدام کردار.» {گاتها؛ هات 31، بند 16}
(3) «به شاه کیان گفت زردشت پیر / که در دین ما این نباشد هژیر / که تو باژ بدهی به سالار چین / نه اندر خور دین ما باشد این / نباشم برین نیز همداستان / که شاهان ما در گه باستان / به ترکان نداد ایچ کس باژ و ساو / برین روزگار گذشته بتاو / پذیرفت گشتاسپ گفتا که نیز / نفرمایمش دادن این باژ چیز» {شاهنامه‌ی فردوسی؛ پادشاهی گشتاسپ}
(4) گزیده‌های موبد زادسپرم؛ بخش 23
✍ بهدین تیرداد نیک اندیش
#آموزشگاه_مزدیسنا🔥 @Zoroastrian_School 🔥
