آشنایی با شبکه سازی در کشاورزی شبکه سازی یک فعالیت حرفه ای اقتصادی – اجتماعی است که افراد درحوزه کسب و کار خود تشکیل می¬دهند تا فرصتهای بهتر را خلق و شناسایی ، تبادل اطلاعات کنند و و در صورت وجود مشکلات مشترک به صورت گروهی و مشارکتی اقدام به حل آن نمایند. در حقیقت شبکه سازی ایجاد و تقویت سرمایه اجتماعی است و می تواند موانع حرفه ای را مرتفع نماید. شبکه سازی نیاز به تیم سازی و کارگروهی دارد و زیربنای آن آموزش است. مهم‌ترین هدف، توانایی کنار آمدن با تغییر، یادگیری چیزهای جدید و حفظ توازن روانی در وضعیت‌های ناآشنا است. برای مقابله با شرایط سخت مهمترین کار تیمی راهگشاست و می تواند با پشتوانه آگاهی مشکلات را کاهش دهد. مهمترین عنصر شبکه سازی این است که کشاورزی به عنوان یک کسب و کار تعریف شده و از چارچوهای کسب و کار نیز تبعیت شود. ارتقای دانش و مهارت و تغییر نگرش و رفتار بهره‌برداران؛ همچنین توانمندسازی نیروی انسانی تولیدکننده، بهره‌بردار، تشکل‌های مردمی و کارگزاران اجرایی اهداف شبکه سازی است . یکی از مهمترین ابعاد شبکه سازی آموزش و اتصال به فناوری است. با توجه به به تغییرات و دگرگونی های اقتصادی، در خطر قرار گرفتن منابع آب و نیاز به امنیت غذایی و همچنین گستردگی اقتصاد کشاورزی از یک سو و هدررفت محصولات کشور که در حقیقت هدر رفت آب است از سوی دیگر نیاز به حرکت به فناوری و گسترش بستر نوآوری و ابتکار در روستاهاست که بتوانند ضمن بهبود روشهای آبیاری به بهبود در روشهای کسب و کار نیز دست یابند و بجای این که مازاد تولید در پهنه های زراعی و باغی کشور تبدیل به زباله شود ، به ثروت تبدیل شود. مشارکت دو سو دارد و در واقع بده و بستان است. هر طرف آورده و ظرفیت های خود را به میدان می آوردند تا تنگنا های یکدیگر را کاهش دهند. شبکه سازی در بحث اشتغال و توانمندی روستایی یکی از مهمترین ارکان توسعه پایدار است که در این فرایند به اشتغال همه اهالی روستا توجه می شود، اما وقتی موثر است که در قالب تشکلهای صنفی شکل گرفته و زنیجره های تامین محلی تشکیل داده و به زنجیره اصلی بپیوندند. 💦 @WaterForUs