گفت‌وگو با مسعود تجريشي درباره تبعات افزايش وسعت و عمق فرونشست در كشور مرثيه‌اي براي دشت‌ها و شهرهاي ناآرام «فرونشست» حداقل يك دهه است كه از ادبيات متخصصان زمين‌شناسي، به جمله و گفتار شهروندان هم رسيده ولي نگراني بابت نتايج مرگباري كه اين پديده انسان‌ساخت و محصول بي‌كفايتي‌ها به دنبال خواهد آورد، مثل بسياري وقايع، لابلاي روزمرگي‌ها و موج گراني‌ها گم و كمرنگ شده است. مقصر اصلي وقوع اين پديده، اينطور كه در اين دهه با اعداد و ارقام و سند غير قابل انكار اثبات شده، دولت‌ها بوده‌اند كه با وجود اولين شواهد از اولين فرونشست در نقاطي از استان كرمان، آن هم در نيمه دهه 1340، بي‌توجه به اينكه اين پديده مي‌تواند مانند تركي در ديواري متزلزل، ادامه يابد و ممتد شود و بخصوص، بي‌توجه به اينكه مهم‌ترين عامل ممتد شدن اين ترك، خالي شدن زير پا و پوسته زمين خواهد بود، با تخريب ذخاير آب زير‌زميني، تيشه به ريشه عوامل پايداري خاك در اقصي نقاط كشور زدند. توسعه كشاورزي بدون توجه به شرايط جغرافيايي و ظرفيت‌هاي خاك منطقه، توسعه بي‌رويه چاه‌هاي برداشت آب براي محصولات پرآب بر، چشم‌پوشي رفيقانه و مداراجويانه بر برداشت غيرمجاز از ذخاير آبي، ساخت‌و‌ساز بي‌رويه بدون توجه به ظرفيت محدود برداشت آب در يك منطقه مشخص، مهم‌ترين‌ترين دلايل گسترش فرونشست در اقصي نقاط ايران است. امروز هيچ استاني از گزند خطرات مرگبار فرونشست در امان نيست چنان‌كه تابستان امسال، خبري درباره فرونشست در يكي از جاده‌هاي روستايي لاهيجان منتشر شد. https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/227427/%D9%85%D8%B1%D8%AB%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D8%B4%D8%AA%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D9%88-%D8%B4%D9%87%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D9%85- 💦 @WaterForUs