توره | اساطیر باستان

👁‍🗨 نکته جالب توجهی که منحصر بفرد اساطیر تمدن #چین باستان است این است که در آن مقامی تحت عنوان یک "خدا" آن چنان هم دست نیافتنی نیست! در اساطیر #چین عمده ترین ویژگی یک خدا "جاودانگی" پنداشته میشود و در حیطه افسانه های چینی این عنصری به دست آمدنی است. صحبت در مورد شخصیتهایی تحت عنوان "جاودانگان" و "چشمه جاودانی" و هلوهای جوانی که تحت اختیار خدابانو ملکه غرب یا #ژی_وانگ_مو هستند خود مقالی جداگانه می طلبد. اما در این مبحث ما به معرفی یکی از این خدایان می پردازیم که پیشتر انسان بوده است.

در اعتقاد چین باستان #چانگ_یی خدابانوی زیبای ماه است. او حتی در خود کره ماه منزل دارد و در آنجا بی هیچ یاور دیگری فقط با "خرگوش" محبوب خود روزگار می گذراند و از آن نقطه نظاره گر زمین و زمینیان است. بالاخص که همیشه در آرزوی دیدار یک مرد به نام #هویی بوده است!

افسانه روایت میکند که در روزگاری بسیار قدیمی و باستانی که دنیا بدین شکل نبود و خدایان و اژدهایان زیادی بر آن حکمرانی میکردند و انسانها از دمدمی مزاجی آنان در امان نبودند، زنی بسیار زیبا به نام #چانگ_یی همراه با شوهر شکارچی خود #هویی زندگی میکردند. #هویی از سوی خدابانوی آفریدگار ازلی یعنی #نووا موهبتی دریافت کرده بود و آن تیر و کمان آسمانی بود. او با این کمان به سمت هر هدفی که تیر می انداخت قطعا به آن اصابت میکرد و با همین موهبت او از راه شکار امرار معاش می نمود.

روزی از آن روزگار در صبحگاه ده خدای خورشید تصمیم گرفتند با هم بر شاخسار درخت عظیم کیهانی یا #فو_سانگ بنشینند. روایت بیان میدارد که این ده خدا به شکل ده "ققنوس" یا ده "پرنده ورمیلیون" (پرنده سرخ بال عظیم شنگرف یا سیندور) ظاهر شده بودند. در نتیجه ده خورشید به یکباره در آسمان طلوع نمودند و سطح زمین از فرط حرارت خورشیدها گداخته شد و بسیاری از موجودات هلاک شدند. در این گیر و دار هویی شجاع برای دفاع از همسر محبوب خود کمان آسمانی را برداشت و به سمت تنه درخت کیهانی رهسپار شد. او با استعانت از موهبت نووا نه ققنوس از ده تا را از پای دراورد و با تیرهای آسمانی خود از شاخه ها به زیر افکند و فقط ققنوس خورشید امروزی یعنی #آنکا را باقی گذاشت. پس زمین نجات یافت و اوضاع برای گیاهان و جانوران و انسانها مجددا امن شد. آنگاه هویی به نزد چانگ یی بازگشت و او را در حضور خدابانو ملکه بزرگ غرب یعنی #ژی_وانگ_مو یافت. ژی وانگ مو با قدردانی از شجاعت هویی و همسرش به آنها دو جرعه از اکسیر چشمه جاودانگی عطا نمود تا هر کدام یک جرعه را نوشیده و جاودانه شوند و سپس آنها را ترک گفت.

پس از این واقعه هویی برای به دست آوردن غذایی مختصر همراه با کمان خود به شکار رفته و منزل را ترک کرد. در نبود او چانگ یی که از گرمای اخیر ده خورشید بسیار تشنه و بی رمق شده بود با بی ملاحظگی هر دو جرعه اکسیر جاودانگی را سر کشید و بلافاصله جاودانه شد و بدلیل افراط در نوشیدن اکسیر علاوه بر جاودانگی در آسمان به پرواز درآمد و تا ماه عروج کرد!

چون هویی از شکار برگشت همسر خود را در خانه نیافت و پس از جست و جو متوجه شد که او در آسمان به سمت ماه در حال عروج است! پس بسیار متعجب گشت اما پس از خالی یافتن قدح جاودانگی متوجه شد که چه بر سر همسرش آمده است. هویی و چانگ یی در میان اشک و آه از یکدیگر فاصله گرفتند و هر دو عزادار گشتند و چانگ یی بالاخره به ماه رسید و بر آن فرود آمد. تنها چیزی که با خود برده بود خرگوش محبوبش بود که هیچ گاه آن را از خود جدا نمیکرد و از اکسیر جاودانگی به او نیز نوشانده بود. چانگ یی پشیمان از عمل نادرست خود و با اندوه وصف ناشدنی در غم جدایی از معشوقش گریست و به درگاه ژی وانگ مو لابه نمود تا اکسیر جاودانگی را به همان میزان که لازم است در اختیار هویی نیز قرار دهد تا او نیز بتواند جاودانه گشته و به ماه سفر کند. اما جوابی نشنید!

روایت نقل میکند که هویی نیز در غم فراق چانگ یی روز و شب میگریست و در نهایت دست به خودکشی زد و با انتخاب کردن مرگ روح خود را آزاد نمود تا بلکه بتواند از این راه به معشوقه خود برسد. اما چانگ یی جاودانه که دیگر زمان برایش معنایی ندارد و متوجه گذر آن نیست هنوز هم از ماه نظاره گر زمینیان و در انتظار دیدار هویی است!

خوب است بدانیم که بزرگترین فستیوال ستایش ماه در جهان همه ساله بهنگام ماه کامل میانه پاییز در چین در مدح چانگ یی برگزار می شود و عظمت آن به حدی است که سرزمینهای همسایه مانند ژاپن و کره نیز در تبعیت فستیوالهای مشابهی را در زمان مشابه برگزار میکنند. همچنین باید بدانیم که از شخصیت چانگ یی در کتاب تاریخی #سفر_به_غرب وو شنگن نیز نام برده شده و او یکی از دیتی های معروفی است که راهب بزرگ در مسیر سفر خود دیدار میکند.

◽️ @Torecilik

🔗 Torecilik.ir